Προφανώς αυτό το 99άρι
δεν είναι από άλλο πλανήτη, αλλά δεν αποφασίζω εγώ σε ποια ενότητα ανήκει κάθε θέμα.
Έλεγα ότι είχα εξ' ερχής στο μυαλό μου ένα διαφορετικής φιλοσοφίας recoilless.
Με δυο συστήματα ολίσθησης σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους.
Κυρίως όμως με σχεδίαση και υλικά που θα μου επέτρεπαν να το κατασκευάσω στο εργαστηριάκι μου.
Είχα μελετήσει είναι αλήθεια τα Χατσάνια και το τουφέκι το Νεκτάριου είχε όλα τα προαπαιτούμενα. Ξύλινο κοντάκι, σύστημα SAS, τρεις πείρους πίσω και σκανδάλη quattro.
Σύστημα SAS είπα ξανα-χαμογέλασα. Όταν το μπλόκ του όπλου ακουμπάει πίσω στο κοντάκι και η πίσω βάση είναι άκαμπτη, αναρωτιέμαι τι είδους απόσβεση κραδασμών προσφέρει. Όμως το SAS προσφέρει χώρο για ένα "άλλο" σύστημα ολίσθησης και αποτελεί μια εξαιρετική βάση για να στηρίξεις πάνω της την ιδιοκατασκευή σου.
Μετρώντας προσεκτικά το SAS αλλά και μελετώντας όλο το όπλο και ολόκληρο το κοντάκι, ξεκίνησα την τροποποίηση του block και του κοντακιού για να δώσει τη δυνατότητα στο μπλόκ να κινηθεί μπρος-πίσω.
Εμπόδιο στην μετακίνηση είναι τα δυο αυτιά στην βάση του μηχανισμού σκανδάλης. Με δισκάκι κοπής στο dremel αφαιρέθηκαν όπως φαίνεται στις φωτό:
Με σκαρπέλο και βαρελάκι τριβής στο dremel τροποποιήθηκε και το κοντάκι για να δώσει τη δυνατότητα στο μπλοκ να κινείται μπρος-πίσω:
Η μπροστά "γλίστρα" ήθελα να χωρέσει μέσα στο "λοφάκι" του SAS. Απο ανοξείδωτη λαμαρίνα πάχους 3 mm, έφτιαξα ένα boxάκι πλάτους 17.3 mm, εξωτερικού μήκους 33.5 mm(δηλαδή εσωτερικού 27.5 mm) και ύψους 12.5 mm (εσωτερικό 6.5 mm). Είναι αλήθεια πως πρόσεξα πολύ την ακρίβεια των διαστάσεων από το μικρό παραλληλεπίπεδο, που τελικά ολοκληρώθηκε σε κάνα δίωρο.
Απο κάποιες κοντές ανοξείδωτες βίδες Μ10 με εξάγωνο κεφάλι, έφτιαξα στον τόρνο δυο τρύπια buttons με πάχος κεφαλιού 3.00 mm και διάμετρο 14.00 mm. Από ένα ανοξείδωτο αξονάκι Φ 9 mm (όλα τα ανοξείδωτα ήταν aisi 316) έφτιαξα στο χέρι και το "πλακέ" εσωτερικό της
μπροστινής γλύστρας μου. Δυο φρεζάτα ανοξείδωτα βιδάκια Μ5 την ολοκλήρωσαν:
Η τοποθέτηση στο όπλο εμπεριείχε λίγη βία και κάμποσες σπίθες. Κόπηκε με το σβουράκι το κυκλάκι του SAS και ότι απέμεινε τροχίστηκε στο σωστό ύψος, που είχα προσεκτικά υπολογίσει με διαδοχικές δοκιμές:
Κάνοντας πάλι
κάμποσες δοκιμές η μπροστινή γλύστρα μπήκε στην θέση της, στερεώθηκε καλά με ένα μικρό σφιχτήρα και κολλήθηκε προσεκτικά στο μπλοκ με δυαράκια ανοξείδωτα ηλεκτρόδια στο inverterάκι μου. Σημειώνω ότι βαρέθηκα να το λύσω, οπότε το βρεγμένο πατσαβούρι έσωσε την τσιμούχα:
Όπως φαίνεται στις τρεις τελευταίες φωτογραφίες, το boxάκι της γλύστρας χρειάστηκε να σκαφτεί κατάλληλα με φρεζάκι καρβιδίου στο dremel για να χωρέσει κάτω από την αψίδα του ωστηρίου όπλισης. Τσίμπησα λίγο και τις καμπύλες του ωστηρίου, χωρίς όμως να το αδυνατίσω.
Με εποξική ρητίνη (και σκληρυντή προφανώς) της fibermax προσθέτοντας λίγη σκόνη ξύλου και λίγα ακόμη glass bubbles (η άσπρη σκόνη ...) έφτιαξα μια αρκετά πηχτή συγκολητική ύλη, χρώματος ξύλου. Προηγουμένως με το dremelάκι είχα διαμορφώσει "τραπεζοειδώς" τις απέναντι μπροστινές μαμίσιες τρύπες του κοντακιού, που διευρύνθηκαν στα σχεδόν 10 mm για να δεχτούν τα buttons της μπροστινής γλύστρας, που συγκολήθηκαν σε σώμα και σάρκα μία με το κοντάκι:
Να σημειώσω εδώ ότι τα buttons πριν κολληθούν στο ξύλο του κοντακιού γυαλίστηκαν μέχρι 1000άρι:
Ταυτόχρονα με την μπροστινή γλύστρα φτιάχτηκε και η πίσω, που είναι εντελώς αιρετική. Αφού έχει που έχει πείρους πίσω το τουφέκι και μάλιστα δυο εξ αυτών διαμέτρου 6 mm, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τον μπροστινό σαν οδηγό για ένα πιο "φανερό" σύστημα ολίσθησης. Από την ίδια ανοξείδωτη λαμαρίνα έφτιαξα πολύ προσεκτικά δυο "Π" με τρύπιο κεφάλι, όπου αυτή η επιμήκης τρύπα είναι ταυτόχρονα και η γλίστρα. Αφού (ξανα) μέτρησα προσεκτικά με το άγιο dremel τρύπησα και φρεζάρισα κατάλληλα το κοντάκι για να μπουν τα δυο "Π" απέναντι και στο σωστό ύψος. Με το κοντάκι συγκολλήθηκαν με εποξική ρητίνη (βολεύει πολύ για το γέμισμα μια μικρή σύριγγα, που έτσι κι αλλιώς χρειάζεται για την σωστή δοσολογία:
Σε κάποιες φωτό φαίνεται να έχει πίσω δυο πείρους μέσα στις γλίστρες. Αυτό έγινε μόνο για λόγους σωστού κεντραρίσματος στο κόλλημα. Μόνο ο μπροστινός που είναι επίσης ανοξείδωτος, χρησιμοποιείται ...
κατάλληλα διαμορφώθηκε και ο μαμά υποφυλακτήρας που δένει πλέον με την μαμά βίδα μπροστά και με μια κρυφή φρεζάτη από μέσα πίσω (εδώ δεν έχει γίνει ακόμα το πίσω σπείρωμα)
Όπως ίσως διακρίνατε έβαλα χέρι και στο κοντάκι, για να βολεύει στην καινούργια του αποστολή και να φτάνω σωστά την "μπροστά" θέση της σκανδάλης, οπότε και πιάνεται αξιοπρεπώς. Ως εδώ είχα υπομονή να τραβήξω φωτό. Μετά δεν προλάβαινα, έτρεχα, οπότε για ολοκληρωμένο τουφέκι με καινούργια ψάθα και βαμμένο κοντάκι θα περιμένετε λίγο ακόμα. Είχα καυλώσει να το ρίξω, όμως βρήκα την υπομονή (έστω και βρίζοντας) και γυάλισα (πάλι μέχρι 1000άρι) και τις πίσω γλίστρες για να δουλεύει απολύτως ανεμπόδιστα το σύστημα μπρος-πίσω, έτριψα και λίγο με ένα γυαλόχαρτο εσωτερικά τα χείλη του κοντακιου στην (τέως) επαφή του με το μπλοκ, έκανα μια τσααακ και το όπλισα, έβαλα ένα FTT, το 'κλεισα, έσπρωξα με τον δεξιό αντίχειρα την ασφάλεια για να πάει το μπλοκ μπροστά, σημάδεψα τον μισογκρεμισμένο μαντρότοιχο του γειτονα και πάτησα. Το βροντερό μπαμ ήταν παρόν, αλλά το όπλο
ΔΕΝ κουνήθηκε. Το μολυβάκι όπως και πριν, ξεκολλάει μόνο με καλέμι από την πέτρα ... Ήταν βράδυ και δεν έριξα πολλές για να μην κοιμηθώ στο τμήμα, αλλά ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑ
Σήμερα το σούρουπο έχει γκρουπάκια, να δούμε τι άλλαξε ...Είναι αλήθεια πως έχω και γω τις αμφιβολίες μου. Πόσο γρήγορα θα πάρουν μπόσικα οι γλίστρες ας πούμε; Αν και η μεγάλη απόσταση μεταξύ τους δεν επιτρέπει στους όποιους τζόγους εμφανιστούν (τώρα δεν έχει) να επηρρεάσουν την τουφεκιά.
Ξέρω ότι είναι ακόμα ατελές. Θα του βάλω οπωσδήποτε ένα αφρώδες ελαστικό "στοπ" για να μην τερματίζει στις γλίστρες, έχω επίσης στο μυαλό μου ένα "εύκολο" "κλείδωμα" στην μπροστά θέση, ώστε να μπορείς να ρίχνεις χωρίς ανάκρουση και ψηλά και θα πειραματιστώ κάποια στιγμή προσθέτοντας ένα ελατήριο πίσω από το block, για να μην χαθεί εντελώς η αίσθηση της ανάκρουσης όπως τώρα, μιας και ο 15χρονος μεγάλος μας δήλωσε ότι αν δεν κλωτσάει κι αυτό δεν θα το ρίχνει ...
Έχω όμως στα χέρια μου το
μοναδικό recoilless 99άρι που ξέρω, που το 'φτιαξα μάλιστα μόνος μου
δείτε το μέχρι εδώ και τα λέμε,