Το μισό χιτώνιο που έλεγα να φτιάξω για να αντικαταστήσω το γκουμουτσοπλαστικό του 99 μου, ετοιμάστηκε χτες που ήταν μέρα ξεκούρασης απ' την δυσκολότατη εβδομάδα που προηγήθηκε, με υλικά που είχα πρόχειρα στο εργαστήριο. Ένα κομμάτι αλουμινοσωλήνα διαμέτρου 23/25 mm και λίγο μασούρι μαύρο acetal.
Στο τορνάκι φτιάχτηκαν οι δυο ακρινές τάπες, (στην πίσω πιάνουν και δυο σκουληκόβιδες Μ5, που ακινητοποιούν το χιτώνιο στην κάνη) που μπήκαν σφιχτά στην θέση τους και κολλήθηκαν με λίγη κυανοακρυλική κόλλα, ενώ προηγουμένως ενδιάμεσα στην σωστή θέση είχε κολληθεί επίσης με κυανοακρυλική το "αστεράκι" που αφήνει τον αέρα που εκτονώνεται να περάσει στο πίσω μέρος του χιτώνιου.
Στην μπροστά άκρη του χιτώνιου βιδώθηκε η ανοξείδωτη ακίδα, που έχει τρυπίτσα 2 mm και ρυθμίζεται προφανώς σε ύψος, που προστατεύεται από ένα τμήμα λοξοκομένου ανθρακονημάτινου κυλίνδρου, που κολλήθηκε επίσης με δυο-τρεις σταγόνες κυανοακρυλική κόλλα.
Το αντικείμενο τρίφτηκε μέχρι 240 ξερό και βάφτηκε ένα χέρι αστάρι αλουμινίου, που το κάλυψαν δυο χέρια μαύρο ματ bumper spray (το πιο ανθεκτικό μαύρο spray που έχω δοκιμάσει. 24 ώρες μετά ΔΕΝ φεύγει και δεν γρατσουνιέται εύκολα κιόλας ...)
Η απλή αυτή κατασκευή έκοψε τόσο πολύ τον ήχο, που ακούω πλέον "άλλα" πράγματα, που ελπίζω να μου εξηγήσει ο Χτιστόφ, μιας και είμαι άπειρος γενικά στα αερικά.
για δείτε:
Εδώ η μεσαία τάπα σχήματος "αστεράκι" που επιτρέπει στον αέρα που εκτονώνεται να πάει στον πίσω θάλαμο του χιτωνίου
Στις δυο παρακάτω φαίνεται ο "κώνος" της μπροστινής τάπας που στοπάρει τον αέρα που εκτονώνεται και τον γυρίζει (και) πίσω.
Το "αστεράκι" κολλήθηκε στην θέση του, που μετρήθηκε πολύ προσεκτικά με λίγες σταγονίτσες κυανοακρυλικής κόλλας και έγινε "φιξ".
Η κάνη το 99αριού είχε αυτήν την περίεργη εσοχή και τις τρεις σαγρέ "ροδέλλες" που κρατούσαν την μαμά πλαστιπλέξ μούρη. Οι σαγρέ περιοχές ίσιωσαν με ένα φρεζάκι καρβιδίου και για να μην σκουριάσουν έγινε ένα βιαστικό blueing, με το λαδάκι του ...
Η ακίδα έγινε από μια ανοξείδωτη βίδα Μ5, που τρυπύθηκε προσεκτικά με τρυπανάκι καρβιδίου 2 mm. Στην κατεργασία της βόλεψε πολύ το βίδωμά της σε ένα τακάκι, οπότε και παρέμεινε σταθερή ...
Στο κεντράρισμα της τρύπας της ανοξείδωτης ακίδας με το πίσω σκοπευτικό, βοηθάει πολύ ένα κομματάκι ηλεκτρόδιο 2 mm.
εδώ φαίνονται οι δυο ανοξείδωτες σκουληκόβιδες Μ5, που δένουν το χιτώνιο στην κάνη και οι τρεις τρυπίτσες Φ 4 mm, που του επιτρέπουν να "ανασαίνει". Σημειώνω ότι πρόσεξα πολύ τις ανοχές της μεσαίας τάπας, "αστεράκι", που μπαίνει σφηνωτή, για να μην υπάρχει μπόσικο στο ζόρισμα της φάσης του οπλίσματος.
Σημειώνω εδώ ότι το προστατευτικό ανοιχτού κυκλικού σχήματος της τρύπιας ακίδας (τρύπα 2 mm), έγινε από μια ανθρακονημάτινη "ροδέλλα" ενός παλιού καλαμιού ψαρέματος
Η πύλη της κολάσεως έχει διάμετρο 7 mm και είναι άψογα κεντραρισμένη στην κάνη ...
ωραίο έγινε ΥΓ. Γιώργο και Κώστα, δείτε το γιατί εγώ πάω να βοηθήσω στον Άγγελο να καθαρίσουμε κάτι χοντροροφά που βγάλαμε σήμερα το πρωί