καλημέρα και
καλή μας χρονιά (εμένα μια απλά υγειής χρονιά θα μου είναι παραπάνω από αρκετή...)
Συνεχίζοντας την ιστορία της βελτίωσης στο μικροτουφεκάκι μου, βρήκα μαζεμένες
όλες τις παραλλαγές του συστήματος SSG, όπως τις έχουν καταγράψει οι Αμερικάνοι, που το πρωτοσκέφτηκαν... (σελίδα 18, εδώ: https://www.gatewaytoairguns.org/GTA/index.php?topic=102095.340)
Το παρακάτω είναι με ένα μικρό gas ram, που δεν το έφτιαξαν λέει, γιατί δεν βρήκαν το κατάλληλο μέγεθος στο εμπόριο εκεί, ψάξτε όμως εδώ, μπορεί και να βρείτε
Το επόμενο είναι η αρχική-original εκδοχή του SSG, όπου η προφόρτιση του ελατηρίου της σφύρας γίνεται από την ροδέλα-κόντρα παξιμάδι στο τέλος του άξονα του SSG, ενώ η διαδρομή του συστήματος ρυθμίζεται από τον καφέ οδηγό-ρυθμιστή, που βιδώνει στην πράσινη πίσω τάπα του όπλου... Απλό και ευφιές... Αυτό που λες εκ των υστέρων, πως το σκέφτηκε ο φούστης ::::
Όλες οι υπόλοιπες παραλλαγές είναι τροποποιήσεις-βελτιώσεις της αρχικής ιδέας
Η δικιά μου -απλουστευμένη λόγω μικρής διαμέτρου της κεντρικής σωλήνας του artemis PR900W- εκδοχή είναι παραλλαγή του original SSG, με την διαδρομή και την προφόρτιση να ρυθμίζονται από την ροδέλα-κόντρα παξιμάδι του πίσω μέρους, ενώ επιπλέον προφόρτιση του ελατηρίου γίνεται μέσω είτε άλλου οδηγού ελατηρίου σφύρας, με πιο "μακρύ" κεφάλι (έφτιαξα ήδη έναν μπρούτζινο "μακρύτερο" για να ψάξω και τα επάνω όρια του όπλου μου...), ή με προσθήκη ροδελών κατάλληλου πάχους εκεί που δείχνει το κόκκινο βελάκι...
Γυρίζοντας στο καμάρι μου, σας είπα ότι αποφάσισα μόνο και μόνο
για λόγους αίσθησης σκανδάλης να ξαναφτιάξω τη σφύρα από το τουφεκάκι με μια από low friction υλικό, οπότε και διάλεξα τον διαθέσιμο στο εργαστηριάκι μου
μολυβδούχο μπρούτζο...
Με κάμποσο λοιπόν τόρνινγκ, διαμόρφωσα μια σφύρα με ελάχιστες-σωστές ανοχές με την κεντρική σωλήνα του artemis, στην οποία σφύρα φύτεψα πρεσσαριστά ένα ατσάλινο πίσω ένθετο για την εμπλοκή με τον μηχανισμό της σκανδάλης και ένα επίσης ατσάλινο βιδωτό μπροστινό ένθετο για την επαφή με την βαλβίδα...
Επειδή ο μολυβδούχος μπρούτζος είναι βαρύτερος από το σίδερο (8.7, αντί 7.85 gr/cm3) ελάφρωσα την καινούργια μου σφύρα, κάνοντάς την σουρωτήρι... Τελικό βάρος 32 γραμμάρια, σε σχέση με τα 30 της ατσάλινης μαμίσιας... Άφησα τα παραπάνω δυο γραμμάρια και ανάλογα με τι θα δω σε ταχογράφο-αυτονομία θα αποφασίσω αν θα την ελαφρώσω άλλο...
για δείτε και το συζητάμε...
Στις δοκιμές για να πετύχετε την ιδανική λειτουργία-αίσθηση σκανδάλης, θεωρείστε απαραίτητα τα πολλά λύσε-δέσε, οπότε το "εύκολο" artemis μου γλίτωσε κάμποσο χρόνο...
Εδώ η τρύπια σφύρα από το τουφεκάκι μου. Διακρίνεται το ατσάλινο κυλινδρικό πρεσσαριστό ένθετο και η ομαλή γυαλισμένη ράμπα, στο σημείο εμπλοκής με τον μηχανισμό της σκανδάλης...
Μπροστά, στο σημείο επαφής με το fire pin της βαλβίδας, τοποθέτησα ένα βιδωτό ατσάλινο ενθετάκι που το ασφάλισα με ισχυρή κόλα σπειρωμάτων...
Η "μπόσικη" μαμά μαύρη ατσάλινη σφύρα δίπλα στην low friction καινούργια μπρούτζινη... 30 γραμμάρια η μαμά, 32 προς το παρόν η καινούργια και βλέπουμε...
Για να βελτιώσω ακόμα περισσότερο την κίνηση της καινούργιας μου σφύρας, βελτιώνοντας την σταθερότητα του όπλου, ξανάφτιαξα τον οδηγό από το αλενάκι που εμπέκει σφύρα με μοχλό όπλισης, γιατί όπως ήταν "έπαιζε" στον οδηγό της κεντρικής σωλήνας του όπλου, με λίγο ακόμα μπρούτζο... Τέλειο έγινε κι αυτό... Με την καινούργια μου σφύρα η όπλιση έγινε ομαλή και αρκετά μαλακή, ενώ πλέον το δεύτερο στάδιο της σκανδάλης έγινε εντελώς προβλέψιμο έως και πολύ αξιοπρεπές...
Εκ κατασκευής το transfer port κεντράρει μια χαρά με το barrel port, οπότε και το άφησα ως είχε...
Με συνοπτικές διαδικασίες έκοψα το στόχαστρο από το πλαστικό μπροστά μαμά σκοπευτικό εξάρτημα, στρογγύλεψα την τρύπα και γυάλισα την εξωτερική επιφάνεια... Το τουφεκάκι μου είναι τόσο ήσυχο ως έχει, που δεν θα του βάλω μούγκαφον. Είναι τόσο ήσυχο μάλιστα, που μάλλον ενίσχυση ήχου χρειάζεται...
Επειδή δεν έχω σχετική εμειρία, αναρωτιέμαι και παρακαλώ να μου πείτε αν έτσι -πολύ- ήσυχα ρίχνουν τα τεσεραμισάρια πισιπιά στα 700 fps
Στο δικό μου PR900W, όπως ήταν μαμά, η λεπίδα στοπάριζε στον υποφυλακτήρα της σκανδάλης. Δεν μου άρεσε, οπότε με λίγο ντέμελινγκ έγινε κι αυτό...
Με λίγο acetal και ένα ορινγκάκι, έφτιαξα σε πέντε λεπτά και μια ταπίτσα για την υποδοχή του fill probe, για να μην πιάνει βρωμιές και παρεξηγηθεί το κουκλί μου...
Στην σημερινή καραλιακαδάρα μας έχει βόλτα με τη σετερίνα μας (δεν κυνηγάω, αλλά αυτή είναι πραγματικά σοβαρό κυνηγόσκυλο, η κυρά μας...) και μετά, το απογευματάκι, λίγες δοκιμές για να καταλήξω σε κάποια ρύθμιση ταχύτητας που να μου αρέσει βλητικώς και ηχητικώς (ρύθμιση που θα αλλάξει βέβαια μόλις έρθει και τοποθετηθεί ο ρεγουλατόρος του altaros, αλλά δεν πειράζει...)
Έχω διαθέσιμα μόνο 8.46 FTT, οπότε μόνο αυτά θα δοκιμάσω...
Άντε να τελειώνουμε με το air engine (!!!) του artemis, για να πιάσουμε με ρυθμό και διάθεση το κοντάκι του... Νομίζω ότι επειδή υπάρχει πλεόνασμα δημοσιονομικού χώρου (!!!) παίζει το τελικό βάρος από το ελαφροτούφεκό μου να είναι 1.8-1.9 κιλά πλήρες...
καλή μας χρονιά αεροβολάδες φίλοι...ΥΓ. οι βαλάνισες (μεγάλοι-πολύ νόστιμοι χειμωνιάτικοι κέφαλοι) δεν έχουν έρθει για τη φετινή γέννα ακόμα στα Νότια, ενώ φανήκανε στη Δυτική Ακτή, οπότε αρκεστήκαμε σε κάμποσους σαργοσηκιούς χτες, ενώ η θάλασσα είναι 13.8 βαθμούς... ΚΡΥΟ...
Η αβάσταχτη ελαφρότητα...