επόμενο »

Όταν ξέσφιξα το κοντάκι μου, πήρα στα χέρια μου ένα αρκετά άκαμπτο (πολύ πιο "μαλακό" από ξύλο πάντα...) αντικείμενο...



Είχα εξ αρχής αποφασίσει ότι παρά την παραπάνω δουλειά που χρειάζεται θα έκανα ένα ανθρακονημάτινο "κρεββατάκι" για να ακουμπήσει πάνω του σε όσο μεγαλύτερο μήκος γίνεται η κεντρική σωλήνα του μικροτούφεκού μου, που είναι κάτι λιγότερο από 22 mm εξωτερική διάμετρος...

Από τα περισσεύματα της αποθήκης μου διάλεξα μια αλουμινοσωλήνα εξωτερικής διαμέτρου 22 mm (ένα παλιό ρέλι από τη βάρκα του φίλου μας του Βαγγέλη...) και αφού το στερέωσα με ταινία συσκευασίας σε ένα ξύλο για να μπορώ να το δουλέψω πιο εύκολα, το έντυσα με δυο στρώσεις ταινίας για να αποκτήσω ένα ελάχιστο μποσικάκι...



Οι ταινίες περάστηκαν δυο χέρια αποκολλητικό κερί με σφουγγαράκι και το συνολάκι έμεινε στην άκρη μέχρι να στεγνώσει το κερί... Χρησιμοποιούμε οπωσδήποτε γάντια από δω και πέρα...







Το carbon fiber ύφασμα που χρησιμοποίησα είναι plain 160 gr, που σημαίνει "απλή" πλέξη (μια κλωστή υφάδι, μία κλωστή στιμόνι) και βάρος 160 γραμμάρια ανά τετραγωνικό μέτρο... Είναι αυτά  https://www.fibermaxcomposites.com/shop/carbon-fiber-tape-brwidth-17-cmbrtc160p17-p-100229.html?cPath=60  Στο σχετικό νήμα μπορείτε να βρείτε και πολλές άλλες πλέξεις, σε όλα τα πιθανά βάρη... Η επιλογή του τύπου πλέξης και του βάρους έχει να κάνει με τις επιθυμητές ιδιότητες του τελικού αντικειμένου, που για το κοντάκι μου (που δεν "τρώει" τάσεις και δεν πρόκειται να καταπονηθεί γενικά...) υπερκαλύπτουν ακόμη και πολύ λεπτά υφάσματα, από ίνες γυαλιού, αλλά είπαμε, ο στόχος είναι "κάτω από δυο κιλά" πλήρες όπλο...







Ένα πολύ καλό ψαλίδι βοηθάει πολύ, ενώ η προστασία από τις ίνες με μια καλή μάσκα είναι απαραίτητη...



Χρησιμοποιώντας ένα ακόμη αυτοσχέδιο σκληρό πινελάκι έστρωσα και εμπότισα προσεκτικά δυο φύλλα ανθρακούφασμα πάνω στο καλούπι μου... Να θυμάστε ότι η ρητίνη γίνεται λεπτόρευστη και δουλεύεται όπως πρέπει στους 20 και πάνω βαθμούς...
Με ένα κομμάτι υφάσματος τύλιξα επίσης ένα ηλεκτρολογικό σωληνάκι PVC διαμέτρου 14 χιλιοστών, για να φτιάξω και τον χώρο που θα κινείται το SSG του τουφεκιού μου...



Για να "εξαερώσω" το ανθρακονημάτινο σωληνάκι μου, το τύλιξα προσεκτικά με μονωτική ταινία, οπότε η ρητίνη που "περισσεύει" δακρύζει ανάμεσα στις στρώσεις της μονωτικής ταινίας και τα άφησα κάτω από μια λάμπα πυρακτώσεως για να σκληρύνουν πιο γρήγορα...

[για να μείνει ολόισιο...]

κρεββατάκια και άλλα τινά...

Σας είπα ότι ο αφρός κόβεται με ένα καλό κοπίδι ;;; Προσεκτικά λοιπόν αφαίρεσα τα περιττά και ευθυγράμμισα την επάνω πλευρά του αφρώδους κοντακιού μου... Λίγο τρίψιμο με χοντρό γυαλόχαρτο τελειοποίησε σχεδόν την ευθυγράμμιση...





Πολύ προσεκτικά, με ένα κομματάκι (άλλης, αυτή τη φορά από το κέντρο μιας παλιάς σίτας παράθυρου...  ) αλουμινοσωλήνας που τύλιξα με χοντρό γυαλόχαρτο, έφτιαξα μια εσοχή στο αφροκοντάκι μου για να υποδεχτεί το ανθρακονημάτινο κρεββατάκι του τουφεκιού μου... Η ημι-κυλινδρική εσοχή είχε πλάτος σχεδόν 24 χιλιοστά και βάθος σχεδόν 13 χιλιοστά και πίσω κατέληγε σε "κούτελο"... Να θυμάστε ότι όταν τρίβετε τέτοια περίεργα μέρη με "περίεργα" γυαλόχαρτα, παίζει μετά να μην ξεκλειδώνει το τηλέφωνό σας με -το παλιό πλέον- δακτυλικό σας αποτύπωμα, μιας και τα γυαλόχαρτα "τρώνε" και τα ακροδαχτυλάκια, εκτός από τον αφρό...   





Αφού σκληρύνθηκε σχεδόν πλήρως το καλουπωμένο μου κρεββατάκι, έκοψα με μια καθαρή πριονιά την άκρη του, μαζί με την αλουμινοσωλήνα του, για να μείνει ολόισιο...



Έφτιαξα λίγη ακόμη εποξική ρητίνη και με ένα πινελάκι την άπλωσα προσεκτικά τόσο στην εσοχή του κοντακιού, όσο και στην εξωτερική πλευρά της ανθρακονημάτινης σωλήνας μου και τα έσφιξα καλά μεταξύ τους, στερεώνοντας με ταινία συσκευασίας ξανά...



Ρητίνη πάντα περισσεύει και τα πινελάκια απλά πετιούνται στα σκουπίδια...

όταν αργότερα ξεκαλούπωσα και έκοψα με ένα δισκάκι στο dremel τα δυο αυτιά που περισσεύανε προς τα πάνω, είχα πλέον στα χέρια, ενσωματωμένη στο αφρώδες κοντάκι μου, μια ωραιότατη, ολόισια carbon fiber βάση για να πατήσει πάνω της το ανθυποτουφεκάκι μου...





Οι "άσπρες" γραμμές μέσα στην ανθρακονημάτινη ημι-σωλήνα μου είναι τα υπολλείματα του αποκολλητικού κεριού που χρησιμοποίησα και θα πλυθούν με ισοπροπυλική αλκοόλη κάποια στιγμή...



Στο πίσω μέρος της ημικυλινδρικής βάσης μου διαμόρφωσα "σκάβοντας" τον σκληρό αφρό, σε πέντε λεπτάκια μια εσοχή για το "κρεββατάκι" του SSG... Χρησιμοποίησα ένα κομματάκι από το μικρής διαμέτρου ανθρακονημάτινο σωληνάκι που είχα φτιάξει προηγουμένως, ενώ στα δυο "πρόσωπα" (μπρος και πίσω...) χρησιμοποίησα δυο ελάχιστα επίπεδα κομματάκια από μια σπασμένη λεπίδα βατραχοπέδιλου (που την έσπασα πέφτοντας πολύ βιαστικά από το -ψηλό- μπαλόνι του φουσκωτού μου στο νερό για να προλάβω να ρίξω μια ψαροτουφεκιά σε ένα μεγάλο wild goat fish στη Δυτική μας Ακτή εδώ και τέσσερα χρόνια...   ) και τα συγκόλλησα όλα στην θέση τους, με λίγη ακόμη εποξική ρητίνη...













Στο βάθος κήπος της παρακάτω φωτό, φαίνεται το φρεσκοκολλημένο -αδιαμόρφωτο ακόμη- "πρόσωπο" στο οποίο θα ακουμπάει το πίσω μέρος της κεντρικής σωλήνας του όπλου...







Ο χώρος για το SSG είναι όσο πρέπει, μην ξεχνάμε ότι το κοντάκι θα είναι thumbhole...



Αυτά τα ωραία συνέβησαν μέχρι χτες το βράδυ... Το κοντάκι μου αναπαύεται στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου στην λιακάδα για να σκληρύνουν οι ρητίνες να τρίβονται σωστά και έπεται συνέχεια, με το ταίριασμα του όπλου πάνω στο κοντάκι, δηλαδή το -πολύ προσεκτικό- κατάλληλο τρύπημα-διαμόρφωση του αφρο-κοντακιού για να κάτσει σωστά το μανόμετρο, η προεξοχή της σκανδάλοθήκης, κτλ...

Άντε να δούμε αν θα πιάσουμε τελικά τον δίκιλο στόχο, ή παιδεύομαι ματαίως...

Άντε να δούμε αν θα πιάσουμε τελικά τον δίκιλο στόχο, ή παιδεύομαι ματαίως...

Δεν παιδεύεσαι ''ματαίως'' ρε φίλε... Έχεις την χαρά της δημιουργίας και τελικά θα φτιάξεις κι ένα όπλο όπως το γουστάρεις, όπως εσύ το έχεις σκεφτεί... Τώρα, αν δεν βγει κάτω από 2 κιλά, στα κάκαλα σου...  

Αν θέλεις να σου φύγει το ''άγχος''... ζύγισε το κοντάκι, όπως είναι τώρα, μαζί με το όπλο (μέταλλα), να δεις αν είσαι κοντά... και να σκεφτείς τι μπορείς να κόψεις για να ελαφρύνει κι άλλο, αν χρειάζεται...  

καλημέρα σας,

Το artemis είχε λοιπόν εκ κατασκευής μια Κινέζικη "ασυμμετρία". Το μπρούτζινο ανταπτοράκι για το μανομετράκι του είναι λίγο έκκεντρο, σε σχέση με τη λεπίδα της σκανδάλης, με αποτέλεσμα εξ αρχής να βρίσκει ελάχιστα στη μια πλευρά της τρύπας του ξύλινου κοντακιού του...



Έχοντας λοιπόν και αυτό στο μυαλό μου και εφαρμόζοντας το ρητό "δέκα μέτραγε και μία κόβε..." διαμόρφωσα την ανθρακονημάτινη εσοχή του αφρο-κοντακιού μου, έτσι που να δεχτεί άψογα το μεταλλικό κομμάτι από το τουφεκάκι μου... Η περισσότερη δουλειά έγινε με φρεζάκια και κυλινδρικά γυαλόχαρτα στο dremel. Ελάχιστες λεπτομέρειες χρειάστηκαν ένα πολύ κοφτερό στενό σκαρπέλο...

Το metal part από το μικροτούφεκό μου, με το λίγο "έκκεντρο" μπαρομετράκι του. Σας θυμίζω ότι προς στιγμή, δεν θα κάνω εσοχή για το barrel band, που λέω να το τοποθετήσω δυο-τρία εκατοστά πιο μπροστά από τη μαμά τοποθέτηση...











Ο αφρός PVC είναι γενικά εύκολα διαμορφώσιμο υλικό, τόσο σε κατεργασία με φρεζάκια, όσο και σε κατεργασία με τρίψιμο (γυαλόχαρτα όλων των κοκομετριών...) Με προσεκτικό μέτρημα και κόψιμο, εύκολα διαμορφώθηκε η ανθρακονημάτινη "θήκη" για το μεταλλικό τμήμα του μικρού μου όπλου...
Στερέωσα πρόχειρα το κοντάκι στο block με μια ανοξείδωτη Μ5 που πιάνει πίσω από το μπαρόμετρο και κάμποσες ροδέλες και μόλις ολοκληρωθεί θα εκτιμήσω αν χρειάζεται δεύτερη βίδα, ή όχι...

Το αδιαμόρφωτο εξωτερικά κοντάκι μου έγινε έτσι...





Με έναν ξύλινο τάκο και χοντρό γυαλόχαρτο και με κυλινδρικό γυαλόχαρτο στο dremel (γυαλόχαρτα βαρελάκια...) ξεκίνησα να διαμορφώνω πολύ προσεκτικά το thumbhole κοντάκι μου, εφαρμόζοντας το επακριβώς στο κορμί μου, τόσο στο σχήμα και μέγεθος της λαβής, όσο στο length of pull, αλλά και στην απόσταση λαβής και λεπίδας σκανδάλης...





αφού έτριψα κάνα μισάωρο έξω, ξεπάγιασαν τα χέρια μου, οπότε και επέστρεψα στο ζεστό εργαστηριάκι μου και με συνεχές ηλεκτροσκούπινγκ και μάσκα προστασίας, συνέχισα τη διαμόρφωση του αφρώδους πυρήνα του κοντακιού μου...

















Σημαδεύοντας και δοκιμάζοντας διαρκώς, διαμόρφωσα και την αριστερή του πλευρά...











Όπως βλέπετε, το SSG του PR900W "έκατσε" τέλεια στην ανθρακονημάτινη εσοχή του κοντακιού μου...















Η αβάσταχτη ελαφρότητα του (ακόμα αδιαμόρφωτου συνολικά...) αφρο-κοντακιού μου... Το υπολογίζω στα σχεδόν 120 γραμμάρια μετά την διαμόρφωση και της πάπιας του... Αν δεν κάνω καμιά μακακία στο στρώσιμο των υφασμάτων, έχω ίσως ένα μικρό -αλλά εφικτό- περιθώριο και για μουγκαφωνικό εξάρτημα επίσης carbon fiber... Βέβαια δεν έχω υπολογίσει το βάρος του ρεγουλατόρου και την αύξηση του βάρους λόγω του μπαρόμετρου στην μπροστινή τάπα του αεροθαλάμου, αλλά δεν με νοιάζει αν εξαιτίας τους ξεπεράσω ελάχιστα τα δυο κιλά...



Το απόγευμα έχει διαμόρφωση μπροστινού τμήματος και στρώσιμο των πρώτων carbon υφασμάτων, σε μία από τις δυο πλευρές...

Πολύ καλό φαίνεται να βγαίνει Παναγή... 

μπραβο ρε Πανο,καλη συνεχεια!!

...και θελω εδω να πω προκαταβολικα αλλο ενα μπραβο και δευτερο και τριτο και πολλα ακομα,οχι για το ποιον της εργασιας και το οποιο αποτελεσμα (που θα ειναι ωραιο ειμαι σιγουρος) , αλλα για τον χρονο και κοπο που αφιερωνει ο Πανος να φωτογραφισει,καταγραψει,ανεβασει και να μας παρουσιασει στο φορουμ τη δουλεια του. να μας παρει χερακι-χερακι μαζι του σε ολη την φαση της κατασκευης,σαν να ειμαστε μαζι του στο εργαστηρι του. ΑΚΟΜΠΛΕΞΑΡΙΣΤΟΣ . αναλυτικος ,επεξηγηματικος,αναφερει τις πηγες του,λαθη,ανησυχιες,τα παντα (μα θηρευτης ειναι ο ανθρωπος,ειναι δυνατον να μην ηταν σπαθι ?!  ) . 
αγιες μερες περασαν και αμαρτια να ασχολουμαστε ειπαμε με ανουσια πραγματα και να βαζουμε νταλκαδες στην ψυχη μας,αλλα η ρημαδα η μνημα καμια φορα....    δεν μπορει να ξεχασει οτι υπηρξαν και φορες που εκανες ερωτηση και σου απαντησαν οτι πρεπει να μαθητευσεις πρωτα κοντα στο δαλαι λαμα στο θιβετ για 10 χρονια,στο κρυφο σχολεια αλλα 15,να ασπαστεις συγκεριμενη θρησκευτικη και αγοραστικη αιρεση, να χορεψεις γυμνος σε πανσεληνο,να πηδηξεις 40 κυματα και αν δεν εχουν πεθανει μεχρι τοτε και το παρουν μαζι τους το μυστικο.....μπορει και να στο αποκαλυψουν!!   (με το αζημιωτο βεβαια.. ).
οχι για τροπο και κολπα και εργαλεια,αλλα ουτε για τιμη που λεει ο λογος....   
αρα ματαξανα-μπραβο ρε Πανο σε εσενα,αλλα και σε οσα παιδια μοιραζονται το κεφι,τη χαρα και τις γνωσεις και εμπειριες μαζι μας. ειτε καταλαβαινουμε,ειτε οχι (εγω να πω την μαυρη αληθεια μου για ssg, smg,gmc,gsxr, κλπ δεν καταλαβα ντιπ. τωρα αρχιζει το καλο για μενα. αλλα ευχαριστιεμαι την διαδρομη ετσι κι αλλιως) !! 


(σαμπως να το εφαγες το ατιμο πολυ στο thumbhole και εφεξε απο πανω. ελπιζω να μην εχει προβλημα)

(εγω να πω την μαυρη αληθεια μου για ssg, smg,gmc,gsxr, κλπ δεν καταλαβα ντιπ. τωρα αρχιζει το καλο για μενα. αλλα ευχαριστιεμαι την διαδρομη ετσι κι αλλιως) !!  

Κάνε μας δύο... Από τα ίδια και 'γω...  

Πολυ καλη δουλεια ο φιλος, βεβαια καποια "επιστημονικα" δεν τα πολυκαταλαβα. Μου εκανε εντυπωση Πανο που θελεις να φουσκωσεις τον Κινεζο με 220 bar, μια που ελυσες και το οπλο θεωρεις αξιοπιστο τον θαλαμο για τετοιες πιεσεις;

[Μόνο sex και αεροβόλα πλέον]

Εξαιρετικά όλα,
η απόσταση σκανδάλης λαβής στη φωτό φαίνεται μεγάλη αλλά εσύ ξέρεις.
Ο κόπος της παρουσίασης πλησιάζει αυτόν την κατασκευής,τα σέβη μου 

Πολυ καλη δουλεια ο φιλος, βεβαια καποια "επιστημονικα" δεν τα πολυκαταλαβα. Μου εκανε εντυπωση Πανο που θελεις να φουσκωσεις τον Κινεζο με 220 bar, μια που ελυσες και το οπλο θεωρεις αξιοπιστο τον θαλαμο για τετοιες πιεσεις;

Ο θαλαμος δεν θα παθει τιποτα, το πολυ πολυ να εχει καμια μικρη διαρροη.

Κατι που ευκολα διορθωνεται.

Ειδικά οι Γερμανοί συνιστούν μέχρι 200. Εγω παντα βαζω λιγωτερο ειδικα στα κινεζικα.

Καλησπέρα παίδες,

Θενκς για τα σχόλια,  απλά είχα κατά νου, αν κάποιος άλλος απο την παρέα τραβηχτεί με κάτι σχετικό, να έχει έναν όσο πιο λεπτομερή γίνεται τυφλοσούρτη...
Έτσι κι αλλιώς θα έχετε καταλάβει ότι πολύ χαίρομαι με τις κατασκευές μου, όπως δηλαδή πρέπει να κάνει κάθε χομπίστας.

Αύριο έχει πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφική συνέχεια απο το καρβουνάκι  μου...
Για να σας ιντριγκάρω λίγο, το πλήρες όπλο, με το πανάλαφρο και πολύ άκαμπτο (αν και οχι ολοκληρωμένο ακόμα...) καρβουνοκόντακο του, με το μικρό ωραιότατο ματογυάλι του, χωρίς μουγκαφον και χωρίς το ρεγουλατόρο του altaros και την καινούργια μπροστά τάπα-μανόμετρο (που δεν έχουν έρθει ακόμα εκ Γερμανίας...)  είναι κάτι παρακάτω από 1900.

Γραμμάρια... -

    

Πουπουλο