επόμενο »

Η δουλεια σου μοναδικη και πρωτοτυπη, το μερακι της φωτογραφησης-παρουσιασης εκπληκτικο
Χαιρομαι να διαβαζω και να βλεπω αυτα που κανεις, τον τροπο και τα υλικα που χρησιμοποιεις, γιατι το μερακι σου ειναι σε αλλο επιπεδο

[είναι δηλαδή, όπως και συνολικά το κοντάκι, στα σωστά -tailor made- μέτρα μου...]

Καλημέρα boys,

Στο θέμα μου απερίσπαστος...

Με προσοχή, σε αεριζόμενο, αλλά και θερμαινόμενο ταυτόχρονα χώρο, γιατί είπαμε τώρα το χειμώνα με τα μπιλοζίρια οι εποξικές ρητίνες αργούνε πολύ, έστρωσα τα υφασματάκια της πρώτης πλευράς και άφησα το καρβουνοκοντακάκι μου στην άκρη για όλο το βράδυ να σκληρύνει καλά η δεξιά πλευρά του... Τα laminated σύνθετα αντικείμενα με εποξικές δεν "τραβάνε" στην σκλήρυνση, οπότε ήμουνα απολύτως βέβαιος ότι θα μείνει ολόισιο...





Οι απαραίτητες ενισχύσεις στρώθηκαν και εξαερώθηκαν προσεκτικά "πατώντας" με το πινελάκι, στα λεπτότερα σημεία του κοντακιού...





Όταν η ρητίνη τραβήξει αρκετά, λίγα κομματάκια χαρτοταινίας συγκρατούν στη θέση τους τις όποιες ατίθασες ίνες ανθρακονήματος...



Μόλις σκληρύνει τόσο που να τρίβεται καλά, τρίβουμε ότι περισσεύει. Σκούπα, μάσκα και γυαλιά είναι παραπάνω από απαραίτητα, μιας και οι ίνες ανθρακονήματος είναι σαν βελονάκια, ενώ η σκόνη του θεωρείται καρκινογόνος...







Με ένα τάκο και γυαλόχαρτα (τώρα πιο λεπτά, 80-100-150 δηλαδή) διαμορφώνουμε προσεκτικά το κοντάκι... Προσοχή χρειάζεται να μην το παρακάνουμε, μιας και είναι εύκολο να κατεβάσεις, αλλά δύσκολο και κυρίως χρονοβόρο να προσθέσεις υλικό...





Η μαύρη -ανθρακονημάτινη- φουντίτσα ξεχωρίζει τους αμνούς από τα ερίφια...   





Αφού έτριψα και τριμάρισα τις άκρες της επένδυσης της μιας πλευράς, έστρωσα, εμπότισα και εξαέρωσα προσεκτικά ένα πανάκι και στην άλλη...



Και άφησα το κοντάκι από το καρβουνάκι μου στη απάνεμη λιακάδα του μπαλκονιού μας, που έφτασε κάποια στιγμή θερμοκρασία επιφανείας ανθρακονήματος μετρημένους 48 βαθμούς...





Σε τρεις-τέσσαρες ώρες είχε γίνει κόκκαλο, οπότε και έτριψα όλα τα περισσεύματα, αλλά και την συνολική επιφάνεια, κατεβάζοντας τις ελάχιστες κορυφούλες από τα "βουναλάκια" του υφάσματος... Να θυμάστε ότι ένα φύλο 160άρι ανθρακόνημα, εμποτισμένο και σκληρυμένο όπως πρέπει, είναι πολύ σκληρό και κόβει σαν μαχαίρι, καταστρέφοντας γρήγορα τα εξαρτήματα τριβής...



Κάμποσο τρίψιμο μετά το μοντάρισα στο τουφεκάκι, να δω πως φαίνεται και πως μου κάθεται, για πολλοστή φορά... Να σημειώσω εδώ ότι η λεπίδα πατιέται -κατά πως πρέπει- με την πρώτη φάλαγγα του δείκτη, είναι δηλαδή, όπως και συνολικά το κοντάκι, στα σωστά -tailor made- μέτρα μου...



Το μοντάρισα όμως κυρίως για να δω πως τα πάω από ακαμψία και από συνολικό βάρος... Έχω λοιπόν ένα απολύτως επαρκές στατικά κοντάκι, για να ξεκινήσω από εδώ... Πανάλαφρο και πολύ πιο άκαμπτο απ' ότι δείχνει... Είναι τελικά μαγικό υλικό το ανθρακόνημα, ειδικά σε συνδυασμό με αφρώδεις πυρήνες...
Είναι βέβαια τόσο μαγικό, που πρακτικά ΔΕΝ αποσυντίθεται και θα παραμείνει ως έχει για κάτι χιλιάδες χρόνια μετά την απόρριψή του, ας πούμε στα σκουπίδια, οπότε χρησιμοποιείστε το με φειδώ...









Μέχρις εδώ το πλήρες όπλο, με το ματογυάλι του, χωρίς γεμιστηράκι, είναι όσο βλέπετε... 1763 γραμμάρια. Να το γράψω και ολογράφως, να το εμπεδώσουμε όλοι μας... Χιλιαεφτακοσιαεξηντατρία γραμμάρια...
Εκτιμώ ότι θα πάρει καμιά σαρανταριά-πενήντα ακόμη γραμμάρια ανθρακουφάσματος και ρητίνης συνολικά, μέχρι να τελειώσει το κοντάκι... Κάποια λίγα γραμμάρια θα είναι και το λαστιχένιο του πελματάκι... Λίγα ακόμα θα είναι και το ματ βερνίκι που θα το περάσω δυο χέρια...

Είμαι όμως σίγουρος ότι τελειωμένο θα είναι κάτω από 1900. Γραμμάρια... Βέβαια θα προστεθεί στο όπλο και ένας αρκετά βαρύς ρεγουλατόρος (στοιχεία βάρους για τον altaros δυστυχώς δεν έχω βρει διαδικτυακά...) καθώς και η (πιο βαριά από την μαμά...) μπροστινή τάπα με το μπαρόμετρο που θα δείχνει την πίεση του αεροθαλάμου, μιας και το υπάρχον μπαρομετράκι θα δείχνει πλέον την πίεση του ρεγουλατόρου...

Μπορώ βεβαίως να αφαιρέσω το μαμά μπαρόμετρο, γλιτώνοντας κάμποσο, αλλά μου αρέσει η γκατζετιά, άλλωστε έκανα τρύπα στο κοντάκι...

Στην επάνω πλευρά, για λόγους ακαμψίας, έστρωσα δυο πανάκια, που για να μείνουν στην θέση τους και να κάτσουν σωστά στις κεκλιμένες παρειές του κοντακιού, τα ακούμπησα πάνω σε μια δεκαεξάρα ντίζα που βρήκα πρόχειρη στη σωστή διάμετρο...





Πριν στρώσω τα πανιά, προστάτεψα τη ντίζα με λίγη χαρτοταινία κατά μήκος, που την πέρασα αποκολλητικό κερί...





Σήμερα τα χαράματα, αφού ντάντεψα τον εμπύρετο μικρό μας, έστρωσα ανθρακουφάσματα σε κάμποσα ακόμη από τα εναπομείναντα ακάλυπτα σημεία του κοντακιού μου και το παράτησα ξανά στη λιακάδα...

Συνέχεια εργασιών το απόγευμα και ενημέρωση ες αύριον...

Γίνεται καλύτερο, πολύ καλύτερο, απ' ότι περίμενα να δω...  Μπράβο ρε φίλε...

Αρκετή πληροφορία για το -μέχρις κάποιας χρονολογίας- απολύτως όμοιο Diana stormrider, υπάρχει εδώ:

https://www.ctcustomairguns.com/hectors-airgun-blog/archives/02-2018  εδώ:
https://www.ctcustomairguns.com/hectors-airgun-blog/exploring-the-diana-stormrider-part-2-the-performance-at-sub-600-fps  και εδώ:
https://www.ctcustomairguns.com/hectors-airgun-blog/archives/09-2018

Στα παραπάνω θέματα του blog του λοιπόν, ο κύριος Hector αναφέρεται στις επαφές του με την Diana, στην σχεδίαση του ρεγουλατόρου του altaros και σε άλλα ενδιαφέροντα...
Αναφέρει λοιπόν ότι το απολύτως ίδιο (ως κατασκευή) stormrider gen2, έχει λειτουργικό όριο 220 bar, όσο δηλαδή η πράσινη περιοχή στο μπαρομετράκι του artemis PR900W...

Αν με ρωτάτε, θεωρώ απολύτως ασφαλές το γέμισμα του όπλου με 220 bar, με την χρήση ρεγουλατόρου. Δίνει χωρίς περίπτωση "κλειδώματος" της βαλβίδας κάμποσο παραπάνω αέρα, ειδικά  με τον μικρό αεροθάλαμο του όπλου...

Σημειώνω εδώ ότι η ανάκληση που έγινε στο Αμέρικα αφορούσε μόνο το Diana stormrider gen2, που η δυο σταδίων "βελτιωμένη" σκανδάλη του έριχνε κάποια στιγμή μοναχή της...
Σημειώνω επίσης ότι το οπλάκι έχει κυκλοφορήσει και με άλλα λογότυπα, όπως Mrodair air varmint κτλ...
Τα φτιάχνει όλα η SPA airguns (Snow Peak Airguns), που είναι ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο εργοστάσιο κατασκευής αεροβολων παγκοσμίως !!!  https://hardairmagazine.com/news/snowpeak-airguns-biggest-airgun-manufacturer-youve-never-heard/

αυτά...

["Regulator itself weight around 70 grams."]

Μόλις μου απάντησαν από τον altaros     "Regulator itself weight around 70 grams."

έχω περιθώριο σας λέω μάχρι τα δυο κιλά και για ένα μουγκαφωνικό ευθυγραμμιστή βολής, επίσης cabron fiber...


Άντε να 'ρθει το Γερμανικό πακέτο, να δούμε μπας και η μπροστά τάπα-μανόμετρο είναι κάνα δίκιλο μόνη της...

Μη σου πω ότι θα είναι ελαφρύτερη κι από τον ρεγκ... 

Πολυ ωραια μεχρι εδω.Κουκλα γινετε

[Μόνο sex και αεροβόλα πλέον]

Με τον υποφυλακτήρα της σκανδάλης που δεν έχεις υπολογίσει
και σίγουρα θα πάει κανα κιλό μονάχος του
να δω τι θα κάνεις 
Ωραίος 

Καλησπέρα σας,

238 γραμμάρια  κοντάκι κύριοι... άβαφτο...
Όσο πρέπει δηλαδή...

Έριξα δύο-τρία γεμιστηράκια το σούρουπο όρθιος, να δω μπας και είναι πολύ μπροστόβαρο, αλλά επειδή είναι πανάλαφρο είναι τελικά σούπερ...



ΥΓ. υποφυλακτήρας σκανδάλης από πλάκα δώδεκα χιλιοστά μασίφ απεμπλουτισμένο ουράνιο, ενάμισι κιλό πράμα     

ωραιος ρε Πανο μπραβο! 
περιμενω να δω τα τελειωματα και φινιρισματα πως και πως.
ξερεις περιμενα να δω τα πλευρικα φυλλα ανθρακο-υφασματος να ''τρεξουν'' αρκετα πιο εξω και πανω απο το κοντακι και να διπλωσουν προς τα μεσα στην πατουρα οπου και θα καθεται το οπλο επανω και θα τα κρυβει.
ενωσεις βεβαια δεν γινεται να αποφευχθουν,θα υπαρξουν καπου αναγκαστικα, το που θα ειναι και πως θα σβηνουν ειναι το θεμα. παντως γινεται πολυ ωραιο και οντως παναλαφρο! 

Καλησπέρα σας,

238 γραμμάρια  κοντάκι κύριοι... άβαφτο...
Όσο πρέπει δηλαδή...

Έριξα δύο-τρία γεμιστηράκια το σούρουπο όρθιος, να δω μπας και είναι πολύ μπροστόβαρο, αλλά επειδή είναι πανάλαφρο είναι τελικά σούπερ...



ΥΓ. υποφυλακτήρας σκανδάλης από πλάκα δώδεκα χιλιοστά μασίφ απεμπλουτισμένο ουράνιο, ενάμισι κιλό πράμα     

σωστος να ζυγιστει και το οπλο
 

Εξαιρετική δουλειά
Θα τονίσω οτι στο δικό μου με ρεγουλατορο αλταρος σταθερότητα ναι μεν κανει μια τρυπα ,,(ο θεος να την κανει) όμως εγω φουσκωνω μεχρι 180
Απο κει και πάνω αλλάζει κατά ένα δύο εκατοστά το ΡΟΙ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ και πιθανολογω οτι διαστέλλεται ο θάλαμος πιέζοντας το μπαντ και την κανη.
Ελπίζω να μην έχεις πρόβλημα
 στα 220 θεωρώ οτι η αλλαγή θα ειναι αισθητή στα 20 μετρα λόγω λεπτής μακριάς κατασκευής κανβς και θαλάμου
Αλλαξα μπαρελ με χωρις μπροστα πισω ...τιποτα

[ο ύπνος θρέφει τα παιδιά κι ο ήλιος τουφεκάκια]

καλημέρα σας,


ο ύπνος θρέφει τα παιδιά κι ο ήλιος τουφεκάκια, οπότε μετά την ηλιοθεραπεία του το καρβουνάκι μου επέστρεψε στον πάγκο των βασανιστηρίων...










Ξεκίνησα το τρίψινγκ, πάντα με σκούπα γυαλιά και μάσκα, μην διανοηθείτε καν να τρίψετε ανθρακόνημα χωρίς πολύ καλή προστασία. Θα το μετανοιώσετε στα γεράματα...






καμιάμισι ωρίτσα μετά ήταν έτσι... Πρέπει να σας ομολογήσω ότι αυτό η γκρίζα ανθρακονημάτινη θαμπάδα, πολύ μου αρέσει...











Επειδή αναφέρθηκε σχετικά, όταν ντύνεις εξωτερικά ένα αντικείμενο, ειδικά με πολύπλοκο σχήμα όπως ένα thumbhole κοντάκι, προφανώς και θα υπάρξουν "ραφές" και ασυνέχειες στην "σειρά" των υφασμάτων... Επέλεξα εξ αρχής να μην νοιαστώ για αυτές, αλλά να μείνω στην ουσία, δηλαδή σε ένα πανάλαφρο, στατικά επαρκέστατο και αξιοπρεπές, αλλά όχι απόλυτα άψογο, οπτικά κοντάκι... Εδώ μετράω τα γραμμάρια του βερνικιού...

Το 160άρι plain ανθρακούφασμα που χρησιμοποίησα, έχει πάχος 0.22 mm. Όταν εμποτιστεί "ελεύθερο", όπως στην δική μου κατασκευή γίνεται περίπου 0.35 mm. Αν όμως κάνεις κατασκευή σε πρέσα, ή με vacuum bagging (όπως φτιάχνουμε τις λεπίδες από τα πέδιλά μας δηλαδή, παραμένει 0.22 χιλιοστά...






Το ανθρακόνημα δουλεύεται με όλα τα κοπτικά εργαλεία, αλλά και με όλα τα εργαλεία τριβής, δηλαδή και με σιδερόλιμα, επιτρέποντάς σου πολύ καλές εφαρμογές, όπως εδώ στην εσοχή της λεπίδας της σκανδάλης...










Σας είπα ότι τα "μπαλωματάκια" φαίνονται, αλλά δεν με νοιάζει...




Τελεία και παύλα, το κάρβουνο είναι κάβλα...




















Όλα τα λεφτά η εσοχή για το SSG (ΑΣΕΠ είπαμε, εδώ οπλισμένο, μιας και το σύστημα λειτουργεί και σαν δείκτης οπλίσματος...)








Με λίγη προσοχή, οι ανοχές είναι απλά εξαιρετικές...




και βέβαια γίνεται ΠΑΝΑΛΑΦΡΟ... Πάνω από ένα κιλό διαφορά με το ξύλινο... 






Αργά το βραδάκι, βρήκα λίγο χρόνο και έστρωσα λίγα ακόμη υφασματάκια, σε δυο μπαλώματα και στα ακάλυπτα ακόμα κομμάτια... Σε κάποια σημεία λίγη χαρτοταινία βοηθάει πολύ...



Διακρίνεται μέσα από την χαρτοταινία το εμποτισμένο τμήμα του υφάσματος... Το υπόλοιπο, που μένει χωρίς ρητίνη, προφανώς παραμένει ύφασμα και δεν σκληραίνει...






Στα περίεργα σημεία χρησιμοποίησα σκέτη ίνα...














Ρητίνη πάντα μένει και τα αυτοσχέδια πινελάκια τα πετάμε...




Με ελάχιστη ρητίνη εμπότισα και τις "εσωτερικές" εσοχές του κοντακιού (για την σκανδάλη και το μπαρόμετρο...) Δεν βοηθάει στατικά, αλλά στεγανοποιεί τους ανοιχτούς από την κατεργασία πόρους του αφρού PVC, κρατώντας βρωμιά και σκόνη μακριά...




Για να φτιάξω και ασορτί υποφυλακτήρα σκανδάλης, από την σπασμένη μου λεπίδα, έκοψα τρεις λουριδίτσες απ' αυτήν και τις συγκόλλησα με ρητίνη...



Όπως βλέπετε η πλέξη του πανιού είναι διαφορετική (ψαροκόκκαλο)...






Άφησα το καρβουνάκι μου για νάνι και την έκανα και 'γω για τη ζεστή μας ξυλόσομπα...

ΥΓ. μετά τις λίγες βολές που έκανα όρθιος, ίσως κόψω μισό έως ένα εκατοστό από το butt, μικραίνοντας ελάχιστα το length of pull...  Θα ελαφρύνει και ελάχιστα γραμμάρια κιόλας...   

Πρέπει να σας ομολογήσω ότι αυτό η γκρίζα ανθρακονημάτινη θαμπάδα, πολύ μου αρέσει...

Κι εμένα μ' αρέσει η γκρίζα θαμπάδα... αλλά πρέπει να ομολογίσω ότι η ανομοιομορφία στο χρώμα με χαλάει λίγο...  Και με χαλάει πιο πολύ, γιατί κατά τα άλλα γίνεται κούκλα...

Αν... όταν το τελειώσεις, το έτριβες λίγο με γυαλόχαρτο (ή με ότι νομίζεις εσύ, που ξέρεις καλύτερα), στα σημεία που μαυρίζει, δεν θα γινόταν πιο ομοιόμορφο...;  

ΥΓ.  Όντως πρέπει να κόψεις λίγο από το πίσω μέρος στο κοντάκι... φαίνεται πολύ μακρύ (μπορεί να μας γελάει που δεν το βλέπουμε κι από κοντά, αλλά...)... και υπολόγισε ότι θα βάλεις και κάποιο πέλμα...  

[Μόνο sex και αεροβόλα πλέον]

Στις φωτό βγαίνει έτσι Μανώλη,μην τρελαίνεσαι ρε οσιντικιέ