επόμενο »

[3-2-2019]

Καλημέρα απ' την δειλή λιακάδα μας,


3-2-2019

περιμένοντας τα βερνίκια, τελείωσα (προς το παρόν τουλάχιστον...) το εξάρτημα ευθυγράμμισης-κατασίγασης του bullpup μου...

Σημαντική αλλαγή στην χροιά του ήχου, αλλά και ταυτόχρονη προστασία από πιθανά χτυπήματα στο εξάρτημα δίνει ένα δαχτυλίδι από νεοπρέν... Το δικό μου το έφτιαξα από ένα κομμάτι παλιού γιλέκου ψαροτούφεκου (λείου-ξυρισμένου) με πάχος 2.5 mm...





Αργά το απόγευμα βρήκα λίγη ώρα να ασχοληθώ λίγο με το διάφανο μάγουλο του τουφεκιού μου, τρίβοντάς το με ντουκόχαρτα νερού (μέχρι 3000)...



Πολύ ωραίο έγινε κι αυτό, με την φυμέ διαφάνεια, να είναι ότι πρέπει για το μαυροτούφεκό μου...



Αξίζει να παρατηρήσετε την διαμόρφωση της επιφάνειας του μάγουλου που "τοποθετεί" σχεδόν μονοσήμαντα το πρόσωπο πάνω στο όπλο, ενώ (λόγω της σύνδεσής του μέσω dovetail) μπορεί να μετακινηθεί (σφιχτά) μέχρι τρία-τέσσερα εκατοστά μπρος-πίσω, ταιριάζοντας πιθανά σε άλλο πρόσωπο (του γιού μου ας πούμε που είναι δύο μέτρα, με "μακριά" φάτσα...)




Ενημερωτικά το plexiglass μπορεί να γίνει "καθρέφτης" αν μετά το 3000 το περάσεις τρία λεπτάκια μια αλοιφή γυαλίσματος, αλλά μου αρέσει η ελάχιστη θαμπάδα που έχει όπως είναι τώρα...

Παναγή... η παρουσίαση της ''Μαύρης Φουστανέλας'' σου, είναι καλύτερη και από το καλύτερο σίριαλ της τηλεόρασης...  

Keep Working...  


ΥΓ.  Σ' ευχαριατούμε και για το δελτίο καιρού της περιοχής σου...  

Φανταστικη δουλεια !!!

[4-2-2019]

καλημέρα,

Μας πήρε και μας σήκωσε ο αέρας σήμερα...


4-2-2019


Για να μάθεις το τουφέκι σου ΠΡΕΠΕΙ να το λύσεις. Φύλλο και φτερό... Στο AT-44 αυτό σημαίνει κυριολεκτικά δέκα λεπτά από τον ελεύθερο, δημιουργικό, απογευματινό χρόνο σου...











Στην δική μου περίπτωση βέβαια για να βγάλω το (ήδη ταλαιπωρημένο από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη...) transfer port από το block, χωρίς να το διακορεύσω εντελώς, χρειάστηκα μισή ώρα υπομονής...



Ξεκίνησα τις μικροεπεμβάσεις μου με το fire pin, που το βρήκα λίγο πάνω από 2.2 mm (δηλαδή ήδη κατεβασμένο ένα πασάκι...) και το έφερα στα 2.1, γυαλίζοντάς το πολύ προσεκτικά, μέχρι 1000άρι ντουκόχαρτο νερού και αλοιφή...

Το βρήκα έτσι:



και με λίγο τόρνινγκ και λίγο γυάλισμα έγινε έτσι:









Ύστερα έπιασα στα χέρια μου το μπρούτζινο σώμα της βαλβίδας. Να σημειώσω εδώ ότι η βαλβίδα μου ήταν ήδη κάπως έτσι:



δηλαδή είχε παραπάνω εσωτερικό όγκο από τις βαλβίδες που είχα δει στο διαδικτυακό ψάξιμο που έκαμα πριν βάλω χέρι στο όπλο...



Με προσοχή έκανα τέσσαρες αντιδιαμετρικές μεταξύ τους τρύπες Φ 3.5 mm στο πρόσωπο της βαλβίδας, μπας και κερδίσω κάτι σε ροή αέρα κι από εκεί...





Σειρά είχε η ευθυγράμμιση των εξαρτημάτων που καθορίζουν την διαδρομή του αέρα, από τον θάλαμο μέχρι την κάνη και η βελτίωση της ροής, όπου είναι δυνατόν...
Βίδωσα τέρμα τον αεροθάλαμο στο block και κοιτάζοντας μέσα από την εσοχή του transfer port είδα αυτό...



Έκανα κατ' αρχήν δυο πονταρισιές στα δυο κομμάτια (αεροθάλαμο και block) για να ξέρω που βρίσκομαι...



Με πολλή προσοχή με το dremel και ένα ψιλόδοντο φρεζάκι καρβιδίου διακόρευσα καταλλήλως την περιοχή της βαλβίδας που ταιριάζει στο transfer port, σε μια σχεδόν οβάλ τρύπα διαστάσεων 4.5 x 5.5 mm...



Με ένα φρεζάκι με σφαιρική κεφαλή και πολλή προσοχή στρογγύλεψα τις ακμές, μπας και βελτιωθεί λίγο η ροή του αέρα...



Έφτιαξα ένα μίγμα από εποξική ρητίνη με γρήγορο καταλύτη, λίγη σκόνη SILICA και κάμποσα ρινίσματα μπρούτζου, και αφού κέρωσα ένα τρυπάνι 5.5 mm που έβαλα εσωτερικά για να σφραγίσω τις υπόλοιπες τρυπίτσες μεταφοράς αέρα, τις γέμισα με το μίγμα μου, μαζί με το λούκι που τις συνδέει...





Αυτή η ρητίνη τώρα το χειμώνα χρειάζεται γεμάτες 24 ώρες για να πάρει το μεγαλύτερο μέρος των αντοχών της, οπότε έμεινε στην άκρη για αύριο...



Σειρά είχε το spacer του ρεγουλατόρου, που είναι ένας πρώτης γενιάς του γνωστού Λιθουανού. Το μέτρησα να έχει μήκος σχεδόν 34 mm και πάχος λίγο πάνω από 1 mm, οπότε για να κερδίσω σχεδόν 2 cc επιπλέον όγκο, το κατατρύπησα όπου τύχει, με ένα πεντάρι τρυπάνι...

 








Με πολλή προσοχή (ο Λάζαρος μου είχε στείλει ανταλλακτικό στο σακκουλάκι, οπότε είχα και μια σιγουριά όσο να πεις...) άνοιξα στα 5 mm το άσπρο πλαστικάκι-έδρα του fire pin και το γυάλισα με ψιλή αλοιφή, ταιριάζοντάς το με την αντίστοιχη επιφάνεια του fire pin...





Πριν το αφήσω στην άκρη για απόψε, έδεσα την σφύρα στο τορνάκι μου και γυάλισα τις επιφάνειες ολίσθησής της μέχρι 2000αρο νερού...







Κατόπιν των ανωτέρω κύριοι, έβαλα το καμάρι μου για νάνι, χάιδεψα τα γατιά μας που τώρα το χειμώνα κοιμούνται δίπλα μου, έκλεισα τα φώτα, μάζεψα την Ίριδα που είχε ανεβάσει τον Ginger, το φουρόγατο της γειτόνισας πάνω σε μια αμυγδαλιά και είχε ανεβεί κι αυτή μέχρι μια διχάλα όπου και "κόλλησε" και πήγα για ύπνο...


   
Σήμερα (αν και όσο προλάβω...) έχει καθάρισμα της βαλβίδας απ τα περισσεύματα της εποξικής, κλείσιμο και φούσκωμα του αεροθαλάμου (να δούμε μπας και χάνει πουθενά...), κατασκευή καινούργιου (μάλλον ανοξείδωτου) transfer port, που θα το κάνω 4.5 mm εσωτερικά, ευθυγράμμιση του barrel port με τα υπόλοιπα και κατασκευή του εξαρτήματος του Γιώργου για εύκολη-εξωτερική ρύθμιση προφόρτισης του ελατηρίου της σφύρας  (http://wfks.gr/index.php?topic=5256.0)

φιλιά,

Άααντε και κοντεύει... άααντε και κοντεύει...  

Μην προεξοφλώ το αποτέλεσμα, αλλά νομίζω ότι εκτός της ομορφιάς του, θα είναι ένα από τα καλύτερα και ευκολορύθμιστα 44άρια...  

Με το καλό η συνέχεια... που την περιμένουμε πως και πως...  


ΥΓ.  Το κοντάκι δεν βλέπω βερνικωμένο... και τρελαίνομαι...  

Τι δυναμη σκεφτεσαι να παρεις απο το οπλο ?
Εγω σε ενα μαμα αρεγουλαριστο, εχω πανω απο 33 fpe και προσπαθω να την κατεβασω στα 19-21 και ζοριζομαι
θα βαλω ενα reg για να στρωσει
τα 20 fpe τα εχω με τελειως απροφορτιστη σφυρα και το spacer βγαλμενο, στα 85-90 bar, πιο πανω περιπου στα 110 εχω 23 fpe

[χρονόμετρο με μνήμη 120 βολών που συνδέεται μέσω wifi με όλα τα tablet-κινητά.]

Μιας και το όπλο έχει reg στα 120 bar, αυτό που κάνω είναι ροική βελτίωση, όμως χωρίς αύξηση πίεσης στον reg, η αλήθεια είναι ότι δεν περιμένω και πάρα πολλά...



Περιμένω από μέρα σε μέρα το χρονόμετρό μου που είναι αυτό:



Είναι ένα χρονόμετρο με μνήμη 120 βολών που συνδέεται μέσω wifi με όλα τα tablet-κινητά... Καλό δείχνει και τα ελάχιστα reviews του είναι καλά...

Μόλις το μετρήσω θα ξέρω τι έκαμα...   

Ενα πραγμα που πρεπει να ασχοληθεις ειναι το ελατηριο της βαλβιδας, θελει πιο σκληρο
γαι πες το ονομα του χρονογραφου

[5-2-2019]

καλημέεεερεεεεεςςςςςςς boys,

mike pr το χρονόμετρο που περιμένω είναι αυτό (που είναι σε έλειψη πλέον απ' ότι φαίνεται...)  https://www.ebay.co.uk/itm/X3000-WIFI-Chrono-Wireless-Chrony-Air-Rifle-or-Airsoft-Chronograph-Chronoscope-/123562419695 ...
 
mike το τουφέκι μου είναι ρεγουλαρισμένο. Γιατί χρειάζομαι σκληρότερο ελατήριο στη βαλβίδα ;;;  δεν το καταλαβαίνω, οπότε αν είναι εύκολο, πλιζ, εξηγήστε μου το γιατί...

5-2-2019

Το μπρούτζινο σώμα της βαλβίδας μου (που την είχε "επεξεργαστεί" ο diana 350 στο παρελθόν, γι αυτό και έχει ήδη μεγαλύτερο εσωτερικό όγκο από τις "μαμά"...) μετά τις επεμβάσεις που έκανα, δηλαδή τις τέσσαρες τρύπες προς το reg και το κλείσιμο των μικρών, μαζί με το κεντράρισμα-μεγάλωμα της τρύπας εξόδου έγινε έτσι:








Σειρά είχε η πανέξυπνη πατέντα του diana 350 για την εύκολη-εξωτερική ρύθμιση προφόρτισης του ελατηρίου της σφύρας.  Από μια πολύ μακριά ανοξείδωτη βίδα Μ8, μήκους 150 mm, με κάμποσο τόρνινγκ, έφτιαξα έναν ανοξείδωτο οδηγό με σπείρωμα Μ8 μπροστά...





Αρχικά επέλεξα το σπείρωμα να είναι σχεδόν 5 σπείρες πιο μακρύ από τη μαμά βίδα προφόρτισης, αλλά εν τέλει έκοψα δυο σπείρες και έτσι ο οδηγός μου έχει τρεις σπείρες περισσότερες από την μαμά βίδα...



Δοκιμάζοντας τον οδηγό μου  και για να δουλεύει το σύστημα χωρίς να κουμπάει πουθενά, κατέληξα σε μια διατομή ελαφρώς κωνική, με διάμετρο σχεδόν 5.7 mm μπροστά, κοντά στο σπείρωμα και σχεδόν 5.4 mm πίσω...





Στο πίσω μέρος έφτιαξα πρόσωπο στον τόρνο και έκανα ένα προσεκτικά κεντραρισμένο θηλυκό σπειρωματάκι Μ4, στο οποίο βίδωσα ένα αλενάκι Μ4, που του τορνίρισα το κεφάλι πρόσωπο με τον οδηγό και έγινε σούπερ...







Του 'ριξα και ένα βιαστικό γυάλισμα μέχρι 1000άρι νερού και αν δεν το ξεβιδώσεις, νομίζεις ότι το αλενάκι είναι ενιαίο με το υπόλοιπο αξονάκι...







ο οδηγός-ρυθμιστής του diana 350, τοποθετημένος στη σφύρα και στο πίσω πλαστικό είναι έτσι:





Με την αλενόβιδα να είναι και να φαίνεται πολύ γαμάτη...



Ένα θέμα που δεν ξέρω πόσο και πώς θα επηρρεάσει βλητικά τη μαύρη φουστανέλα μου είναι το βάρος της σφύρας που μεγάλωσε αρκετά με την τοποθέτηση του οδηγού-ρυθμιστή, και κινείται προφανώς μαζί με την σφύρα..., κάτι που δεν είχε αναφερθεί στο σχετικό post του Γιώργου, εδώ και τέσσερα-πέντε χρόνια που το παρουσίασε...

Η μαμά βίδα ρύθμισης είναι σχεδόν 5 γραμμάρια



Και μαζί με τη μαμά σφύρα είναι 61 γραμμάρια...



ο ανοξείδωτος οδηγός που έφτιαξα είναι 29.5 γραμμάρια



και μαζί με τη μαμά σφύρα είναι 85.5 γραμμάρια, δηλαδή 40% παραπάνω βάρος από τη μαμά σφύρα, που δεν έχω απολύτως καμία ιδέα πως θα επηρρεάσει το ρεγουλαρισμένο μαυροτούφεκό μου...



Για να ασφαλίσω το σπείρωμα, να μην ξεσφίγγει με τη χρήση, έκανα μια τυφλή τρύπα 3 mm στο σπείρωμα και τοποθέτησα μέσα ένα κομματάκι από την (φλούο κιόλας...) μεσηνέζα του χορτοκοπτικού μου κομένο λίγο "πλούσιο" με το κοπιδάκι... Σούπερ έγινε κι αυτό, δουλεύει τζάμι, με το σπείρωμα να περιστρέφεται πλέον με αρκετό ζόρι, χωρίς καμία πιθανότητα αθέλητου ξεβιδώματος με τη χρήση...





Σειρά είχε η κατασκευή νέου transfer port... Επέλεξα να το φτιάξω από (το πιο δύσκολο στην κατεργασία...) ανοξείδωτο αξονάκι 316, γιατί αποφάσισα να το διευρύνω στα 4.5 mm, από τα 4.3 mm που ήταν το μπρούτζινο transfer port που βρήκα τοποθετημένο στο όπλο... Τα 4.5 mm είναι απολύτως οριακή διάσταση χωρίς να επέμβεις στο block και είναι εφικτή μόνο με σκληρό υλικό, όπως το ανοξείδωτο που διάλεξα... Σας θυμίζω ότι το μπρούτζινο transfer port του όπλου ήταν ήδη αρκετά ταλαιπωρημένο...



Το καινούργιο μου 'φαγε μισή ώρα πολύ προσεκτικό τόρνινκγ...







Στα 4.5 mm διεύρυνα και την τρυπίτσα της βασης της κάνης, που επίσης ήταν 4.3 mm



Οι μαμά εσοχές της κάνης κεντράριζαν λίγο έκκεντρα το barrel port με τα υπόλοιπα, οπότε με ελάχιστο dremeling διόρθωσα και αυτό το θέμα, κεντράροντας πλέον άψογα τον διευρυμένο στα 4.5 mm αγωγό αέρα...





Κάθε τόσο το θηρίο μας ερχότανε τρέχοντας να μου θυμίσει ότι βράδιασε και να επιβεβαιώσει ότι την αγαπάω το ίδιο πολύ όπως πριν δέκα λεπτά και μου κράταγε παρεούλα...



Είχα στο μυαλό μου να διορθώσω και μια χαζομάρα της HATSAN στην υποδοχή του fill probe, που είχε κοφτερά χειλάκια και κατέστρεφε σύντομα τα o-rings του fill probe, αλλά ήταν αργά και ήμουνα κουρασμένος, οπότε για να αποφύγω την πιθανή μαλακία, το παράτησα στην άκρη για αύριο...




συνεχίζεται....

[6-2-2019]

6-2-2019 σήμερα τα χαράματα δηλαδή...

Ξύπνησα αξημέρωτα στις πέντε, με το τέρας μας να γαυγιζει απειλητικά μέσα απ' την εξώπορτα... Την αμόλησα και εξαφανίστηκε λυσομανώντας, έριξα τη ματιά μου τριγύρω και δεν είδα τίποτα, οπότε ήτανε μάλλον κάποιος ξένος φουρόγατος που επισκέφθηκε τις γάτες μας... Μάζεψα την Ίριδα και ξαναξάπλωσα, αλλά στριφογύριζα σα γύρος και για να μην τους ξυπνήσω όλους σηκώθηκα, ντύθηκα, έφτιαξα καφεδάκι και στις πεντέμισι έπιασα ξανά το τουφέκι μου...

Με συνοπτικές διαδικασίες έλυσα και την μπροστινή (αλουμινένια) τάπα του αεροθαλάμου, που φιλοξενεί την υποδοχή του fill probe και το πιεσόμετρο...







Εδώ φαίνονται τα κοφτερά χειλάκια της υποδοχής του fill probe, που ταλαιπωρούν ιδιαιτέρως πολύ τα o-rings του probe και τα καταστρέφουν ταχύτατα...



Με λίγο dremeling (φρεζάκι καρβιδίου με ψιλό δόντι...) και λίγο γυάλισμα με ντουκάχαρτο νερού έγινε σούπερ κι αυτό...







Στις "πληγές" έκανα blacking με aluminum black της Birchwood, που δίνει εξαιρετικό αποτέλεσμα και βρωμάει μεθάνιο, (να θυμηθώ να ρωτήσω την Κατρίν τι είδους αντίδραση είναι...)





Άλλαξα όλα τα "πατημένα" o-rings του αεροθαλάμου με καινούργια (το σετάκι μου το είχε στείλει ο Λάζαρος μαζί με το γκάνι...) και πολύ προσεκτικά, λιπαίνοντας ότι χρειαζόταν με ένα ίχνος γράσσο σιλικόνης, μοντάρισα ξανά το τουφέκι μου, αντιμετωπίζοντας μόνο μια μικρή δυσκολία στην τοποθέτηση της (όχι αυτόματης) λάμας της ασφάλειας, που με την πατέντα του Γιώργου μπαίνει πλέον με ένα μικρό τέχνασμα...

Εδώ βλέπετε το όπλο μου οπλισμένο, οπότε και ο ρυθμιστής-οδηγός είναι πίσω και "δείχνει"...



και εδώ όταν έχει ρίξει, οπότε και η άκρη με το αλενάκι κρύβεται στο πίσω πλαστικό...




Το φούσκωσα αργά-αργά και έριξα μια-δυό κούφιες... Το τουφέκι μου δεν χάνει πουθενά και είναι έτοιμο για το μαύρο bullpup κοντάκι του...   




Το μόνο πράγμα που δεν κατέχω είναι τι ακριβώς κάνει αυτό το ανθυποβιδάκι, που βγήκε στραβό και κοπανημένο στην άκρη του σπειρώματος (απο την σφύρα να υποθέσω...) Το μόνο που μπορώ να φανταστώ είναι ότι υπάρχει για να μπορείς να φουσκώνεις το όπλο, όταν ο αεροθάλαμπος είναι εντελώς άδειος, οπότε και το ελατήριο της σφύρας υπερισχύει αυτού της βαλβίδας και την κρατάει ανοιχτή... έχετε καμία ιδέα ;;;

Αν έπαιρνες και μια κάνη (πχ CZ)... μ' αυτά που έκανες...  μπορούσες να φτιάξεις ένα όπλο από το 0 (μηδέν)... 

Μπράβο ρε φίλε... ματα-ξανα-μπράβο...!!!   


ΥΓ.  Δείξε μας το μαμημένο το κοντάκι με τα βερνίκια του... να μου φύγει κι εμένα ο καημός... 

Πραγματικά υπέροχη παρουσίαση

Λοιπον, το "ανθυποβιδακι" εαν το βλεπω καλα ειναι για να ασφαλιζει στη θεση του το πισω πλαστικο που κρατει σκανδαλη, ασφαλεια
Οσον αφορα το ελατηριο της βαλβιδας, λογω βαριας και πλεον βαρυτερης σφυρας σε reg οπλο, εχεις χαμηλη πιεση αλλα και ποσοτητα αερα, οποτε μενει η βαλβιδα ανοιχτη και διωχνει ασκοπα αερα γιαυτο και το σκληρο ελατηριο, κλεινει η βαλβιδα πιο γρηγορα και δεν σπαταλας τσαμπα αερα
Στα πιο νεα οπλα εχουν βαλει σφυρες 20 gr, με αποτελεσμα και χωρις antibounce η καταναλωση ειναι πιο χαμηλη
Η κατασκευη της προφορτισης θεωρω εκτος του πλεον βαρους που δεν ξερεις πως θα λειτουργησει, δεν βοηθαει σε τιποτα μια και χρειαζεσαι το αλλεν για να συγκρατησεις τη σφυρα και απλα ενα πιο μικρο αλλεν για την πισω βιδα !

mike pr το ανθυποβιδάκι βρίσκεται 7 περίπου εκατοστά μπροστά από το πλαστικό που λες. Φαντάσου ότι είναι εκεί που θα "πρέπει" να σταματάει η σφύρα αν τουφεκίσεις με εντελώς άδειο θάλαμο, για να μην κοπανάει πάνω στον μπρούτζο...
 
Ο οδηγός-ρυθμιστής του diana 350 βοηθάει αν πειραματιστεί κάποιος με πολλές στροφές προφόρτιση, όπου λειτουργώντας σαν οδηγός του ελατηρίου δεν θα το αφήσει να "στραβώσει". Με μια ματιά επίσης ξέρεις αν είσαι οπλισμένος ή όχι...

Κάνω λοιπόν τη σκέψη ότι ο πλαστικός δακτύλιος στεγανοποίησης του fire pin, αυτός που μεγάλωσα από 4.3 σε 5 mm διάμετρο, δηλαδή από 0.145 τετραγωνικά εκατοστά σε 0.196 τετραγωνικά εκατοστά επιφάνεια, έχει πίσω του τα 120 bar του regulator. Δηλαδή για να κινηθεί και να ανοίξει η βαλβίδα όπως ήταν ήθελε δύναμη 17.4 κιλά και τώρα θέλει πάνω σχεδόν 23.5 κιλά. Νομίζω ότι η πιο βαριά σφύρα, ίσως με χαμηλή προφόρτιση θα βοηθήσει ακριβώς σε αυτό...

κάντε λίγο υπομονή να παραλάβω το χρονόμετρό μου και θα σας πω...

 

Κάνω λοιπόν τη σκέψη ότι ο πλαστικός δακτύλιος στεγανοποίησης του fire pin, αυτός που μεγάλωσα από 4.3 σε 5 mm διάμετρο, δηλαδή από 0.145 τετραγωνικά εκατοστά σε 0.196 τετραγωνικά εκατοστά επιφάνεια, έχει πίσω του τα 120 bar του regulator. Δηλαδή για να κινηθεί και να ανοίξει η βαλβίδα όπως ήταν ήθελε δύναμη 17.4 κιλά και τώρα θέλει πάνω σχεδόν 23.5 κιλά. Νομίζω ότι η πιο βαριά σφύρα, ίσως με χαμηλή προφόρτιση θα βοηθήσει ακριβώς σε αυτό...
Αλλαξες την διαμετρο του πλαστικου περιπου 16%, με ποιο τυπο εβγαλες τα κιλα τη στιγμη που η πιεση ειναι η ιδια ?
προσωπικα ειμαι της σχολης, ελαφρια σφυρα, σκληρο ελατηριο