Πριν λίγο καιρό μου τηλεφώνησε κάποιος φίλος φίλου για να μιλήσουμε για κάποιο "παλιό" όπλο που είχε και χρειαζόταν κάποια "μερεμέτια"...
Στην τηλεφωνική μας συνομιλία μου ανέφερε το όνομα patriot και φυσικά τον ρώτησα αν είναι το παλιό καλό Εγγλέζικο ή το πιο καινούριο τούρκικο.
Απο τη στιγμή που μου αποκάλυψε λοιπόν πως είναι το "καλό", η χαρά μου που θα το έπιανα στα χέρια μου ήταν μεγάλη, μιας και είναι κάτι που δε συναντάς κάθε μέρα.
Η έκπληξη συνεχίστηκε όταν το παρέλαβα και άνοιξα τη θήκη και αντίκρισα ένα όπλο "ολοκαίνουριο" σε άριστη κατάσταση και στα μέταλλα αλλά και στο κοντάκι του. Πραγματικά βαθύ σκούρο γυαλιστερό bluing που συναντάς πλέον μόνο στα σύγχρονα Air Arms!
Η πρώτη μου δουλειά όταν παίρνω ένα όπλο είναι να το βάλω στον "κριτή", ο οποίος δεν είναι άλλος απο τον skan. Αυτό θα μου δείξει τις περισσότερες φορές τι ακριβώς συμβαίνει στο όπλο.
Οι πρώτες βολές έδειξαν ήδη τι συμβαίνει όταν είδα 2,5 ποδόλιβρα αλλά το κλώτσημα λες και ρίχνεις με μονόκανο 36άρι!
Άνοιγμα ευλαβικά και προσεκτικά για να μη βεβηλώσω την αφεντιά του...

Η τσιμούχα ήταν ολοκληρωτικά κατεστραμμένη και δεν είχε την παραμικρή υποψία στεγανοποίησης, γι 'αυτό και το τόσο έντονο λάκτισμα.
Το έμβολο γεμάτο ξεραμένο γράσο που είχε γίνει σαν πίσσα και γεμάτο γρατζουνιές.

Αφού καθαρίστηκαν όλα εξαιρετικά επιμελώς και παρατηρήθηκε για τυχών άλλες ελλείψεις, το πιστόνι υπέστη κατεργασία ώστε να μη ξαναδημιουργήσει θέμα και να μη ξαναγρατζουνιστεί.
Γυάλισμα παντού, δαχτυλίδι στο μπροστά μέρος και buttons πίσω.


Και αφού ήρθαν όλα στα μέτρα που έπρεπε ώστε να κινείται μέσα στο θάλαμο σαν να "πλέει στον αέρα", ήρθε η ώρα και για μια ecopur τσιμούχα για να εκσυγχρονιστεί λιγάκι...

Σε ένα φρέσκο εργοστασιακό ελατήριο κατασκεύασα ένα νέο οδηγό στα μέτρα του.

Καθώς και ένα νέο top hat με μια μικρή δίαιτα...

Το καπάκι του muzzle brake ήταν πολύ ταλαιπωρημένο απο κάποια τανάλια ή κάβουρα που στο παρελθόν προσπάθησαν να το ανοίξουν.

Και επειδή δεν επιδιορθωνόταν έφτιαξα ένα κανούριο. Μαζί με το muzzle brake που ξεβάφτηκε και γυαλίστηκε.


Σε αυτό το σημείο ξέχασα να σας πω, αλλά δυστυχώς δεν τράβηξα και φωτό για να έχω να δείχνω, τι συμβαίνει όταν σε "magnum" όπλα σαν και αυτό ξεχνάμε τις βίδες λάσκα.
Οι τρείς απο τις τέσσερις βίδες που το στήριζαν ήταν σπασμένες σαν πράσο και σφηνωμένες μέσα στα πάσα τους...
Ευτυχώς μετά απο αρκετή αλλά προσεκτική δουλειά τις έβγαλα χωρίς να κάνω κάποια ζημιά.
Και για να μη ξανασυμβεί ποτέ κάτι αντίστοιχο, άνοιξα όλα τα πάσα απο Μ4 σε Μ6 και αντικατέστησα όλες τις βίδες με μαύρες αλεν.
Οπότε το όπλο έγινε πλέον βράχος!
Και όταν με το καλό τελείωσαν όλες οι εργασίες μονταρίστηκε με περισσή προσοχή, γρασσαρίστηκε σωστά και έκατσε και πάλι στον "κριτή"! 22,5 ποδόλιβρα με ένα ξερό μπάσο και κοφτό ντούπ που δε θύμιζε σε τίποτα την αρχική του κατάσταση.
Περιττό να σας πω τι έπαθε ο κάτοχος όταν το πήρε και το έριξε!
Απολαύστε διαχρονικό σχήμα και ομορφιά!


Άντε γειά μας!