Εν αρχή ην ένα ξύλινο 99άρι με χειροποίητη τσιμούχα. Μετά του έβαλα χέρι με σβουράκι και dremel και απώλεσε την ανάκρουσή και την αθωότητά του. Τελείως.Όμως είχα εξ' αρχής στο μυαλό μου να δοκιμάσω ένα ελατηριάκι "προφόρτισης" του συστήματος, σας το 'γραψα άλλωστε, ήρθε χτες και ο ikuzusfanis να το ξαναπεί, οπότε σήμερα το δοκίμασα.
Από το ντόπιο ανταλλακτικάδικο πήρα δυο ελατηριάκια τάσεως (κολλητές σπείρες) και αφού μελέτησα την quattro, βρήκα μια αχρησιμοποίητη τρύπα διαμέτρου 3.5 mm. Για αυτήν έφτιαξα στο τορνάκι έναν ανοξείδωτο πείρο με κεφαλάκι που τοποθετήθηκε και κεφαλώθηκε ελαφρά.
Στον πείρο αυτό πέρασα την μια άκρη του πιο σκληρού από τα δυο ελατηριάκια και στην άλλη άκρη πέρασα ένα κορδονάκι για να μπορώ να "παίξω". Το μπλοκ με το ελατηριάκι τοποθετήθηκε ταχύτατα στο κοντάκι και στην πρώτη δοκιμή φάνηκε πως το ελατήριο ακόμα και σε πλήρη τάση, δεν είχε την απαραίτητη δύναμη να συγκρατήσει το μπλοκ μπροστά σε κατακόρυφη θέση (άρα για κατακόρυφες τουφεκιές που έτσι κι αλλιώς δε με νοιάζουν, θέλω πιο σκληρό).
Σε οριζόντιες βολές και μέχρι 40-45 μοίρες όμως κρατούσε το μπλοκ μπροστά.Πρώτη τουφεκιά και ένοιωσα κάτι. Δοκιμή με ένα ακουμπημένο βληματάκι και κουνιότανε, χωρίς να πέσει (σαν πισιπί ένα πράμα...)
Για να έχω την δυνατότητα να το βάζω και να το βγάζω εύκολα, έφτιαξα μια ανθρακονημάτινη βασούλα με ένα μίνι ανοξείδωτο άγκιστρο, οπότε μπορώ να έχω το ελατηριάκι όποτε θέλω. Απλά πρέπει να βρω ένα μικρότερης διαμέτρου γιατί αυτό ψιλοβρίσκει στο ωστήριο όπλισης και παραμορφώνεται. Για δείτε:
εδώ το ελατηριάκι φαίνεται
τεντωμένο όταν το μπλοκ είναι πίσω. Στις δοκιμές τεντωμένο το κρατούσε το κορδονάκι που χρησιμεύει (και) για να περνάει εύκολα το ελατηριάκι στο άγκιστρό του, όταν τοποθετείς το block στο κοντάκι:
και η ανθρακονημάτινη βασούλα που λέγαμε, με το μίνι ανοξείδωτο άγκιστρο συγκράτησης του ελατηρίου:
Έχοντας κατά νου να φτιάξω ένα ελαστικό stop ανάμεσα κοντάκι και block, για το τερμάτισμα πίσω και μελετώντας προσεκτικά (ξανά) την quattro, έκοψα δυο κομματάκια κατάλληλου σχήματος από μια παλιά ελαστική ζώνη ψαροτούφεκου και τα κόλλησα με κυανοακρυλική στη σωστή θέση για να τερματίζει πάνω τους η θήκη της σκανδάλης:
Σας είπα ότι το ωστήριο όπλισης έχει από τη μαμά του πολύ κοφτερές, τετραγωνισμένες γωνίες και υπάρχει κίνδυνος να αρπάξει κάνα απρόσεκτο δαχτυλάκι στην φάση της όπλισης, οπότε το τρόχισα με τροχούς με φυλλαράκια με το σβουράκι και στο σταθερό τρυπάνι και στρογγύλεψα τις ακμές του. Ένα blueing με την δωρεάν βαφή που χρησιμοποίησα και στο marksman και έτοιμο κι αυτό:
Συνοψίζω:
με το ανθυποελατηριάκι τοποθετημένο παρουσιάζει ανάκρουση μικρότερη από πισιπί. Νοιώθεις κάτι όμως, που αν έχεις ρίξει εντελώς recoilless ενοχλεί !!!. Οπότε με συνοπτικές διαδικασίες το έβγαλα και
άφησα τον Τούρκο completely recoilless ...
Τα ελαστικά παρεμβυσματάκια κάπως πρέπει να βοηθούν, κυρίως στη φάση του οπλίσματος, οπότε το μπλοκ είναι πίσω, στην βολή όμως δεν κατάλαβα καμιά διαφορά, μιας και όπως σας είπα με αυτό το set up (ελατήριο-τσιμούχα) το σύστημα δεν τερματίζει πίσω, αφήνοντας τουλάχιστον ένα χιλιοστάκι αχρησιμοποίητη διαδρομή.
Αύριο θα του φτιάξω ένα "εύκολο" συστηματάκι να "κλειδώνει" το μπλοκ μπροστά (όχι με μπίλια-ελατηριάκι, αλλά με ένα ελασματάκι, καταλλήλως λυγισμένο)
Έχω αποφασίσει επίσης να
μην του φτιάξω σύστημα που στο τέλος της όπλισης να σπρώχνει το μπλοκ μπροστά, μιας και δεν με νοιάζει καθόλου να το κάνω με το χέρι (σαν να πατάς την αυτόματη ασφάλεια, ένα πράμα...). Να σημειώσω εδώ πως ο προηγούμενος ιδιοκτήτης είχε καταργήσει την αυτόματη ασφάλεια, κόβοντας το λαμάκι ενεργοποίησής της.
Ιδιαίτερης μνείας αξίζει ο Στέλιος το μαυροπούλι (blackxx) που από την Παροικιά της Πάρου μου έστειλε με courier δανεικούς τους ψαθολόγους του, κυριολεκτικά συγκινώντας με (είμαι και σε δύσκολη φάση γμτ)
Στέλιο thanks ...
Hatsan 99 recoilless