Έτσι ξεκίνησα λοιπόν,πρίν από 40 περίπου χρόνια.
Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση,
ο καθένας από εμάς έχει κάποια κριτήρια στο τι θεωρεί καλό αεροβόλο.
Το δικό μου κριτήριο λοιπόν για να πώ ότι ένα όπλο είναι καλό είναι ένα :
να μου κάνει τα γούστα,έ σας πληροφορώ ότι ο κινέζος μου τα έκανε και με το παραπάνω
αλλά η πλάκα είναι ότι συνεχίζει να μου τα κάνει.Προ τριών εβδομάδων που ανέβηκα στο χωριό
έκρινα ότι είχε φτάσει η ώρα το όπλο να ξαναγυρίσει στην Αθήνα,40 συναπτά έτη
σε υψόμετρο 1150 μέτρων νομίζω είναι αρκετά,πήρε τον αέρα του
Νά το λοιπόν το οπλάκι μου
Είναι το μοντέλο 62 όπως διακρίνετε
Οι αορτηριούχοι είναι τοποθετημένοι από το εργοστάσιο στη δεξιά πλευρά του όπλου
ενώ κάτω από τον εμπρόσθιο κρύβεται η μία από τις τρείς βίδες που συγκρατούν το σώμα στο κοντάκι
Η κάνη πιάνει με βίδα και κόντρα βίδα
ενώ για να ανοίξει χρειάζεται να πιέσουμε τον πλαϊνό λεβιέ πολύ εύκολα
Το κλισιοσκόπιο του όπλου είναι με διαβαθμισμένα σκαλοπάτια
το οποίο σας πληροφορώ είναι πολύ εύχρηστο αλλά και λειτουργικό,ενώ το σκόπευτρο
είναι λιτό και απέρριτο ενώ ρυθμίζεται και αριστερά δεξιά.
Το όπλο διαθέτει και 100% αντιολισθητικό πέλμα
Οι Κινέζοι είχαν φροντίσει για μια σωστή κορώνα (διακρίνονται και οι βαθιές ραβδώσεις)
Η όπλιση με την 48.5 μήκους κάνη και το αδύναμο ελατήριο είναι παιχνιδάκι
και τα mosquito πάνε εκεί που θα σημαδέψεις.
Σε επίσκεψη του Φίλ για καφέ το πιάσαμε και ρίξαμε μισό κουτί σφαιράκια σε γκαζοτενεκέδια χωρίς να αστοχήσουμε
Του Agior δεν του πολυάρεσε,όταν όμως έριξε σε μια μεταλλική κολώνα στα 60 μέτρα περίπου με αεράκι και τη χτύπησε
άρχισε να του αρέσει,στην αρχή έψαχνε και για ασφάλεια,δεν κατάλαβε πόσο σκληρή είναι η σκανδάλη
Το οπλάκι θα γδυθεί και θα γίνει πλήρη συντήρηση αναπαλαίωσης,θα σας κρατήσω ενήμερους
Έτσι ξεκίνησα...