Το να έχεις στα χέρια σου ένα αντικείμενο τόσο μοναδικό και σπάνιο, που δεν υπάρχει ανταλλακτικό ούτε για δείγμα και που το εργοστάσιο έχει κλείσει ήδη εδώ και μισό αιώνα, είναι απο μόνο του μια τεράστια ευθύνη.
Πόσο μάλλον όταν μπαίνει στη μέση ο συναισθηματικός παράγοντας που έχει ο κάτοχος με αυτό το όπλο...
Όλα αυτά με έκαναν να μείνω για αρκετά λεπτά σκεπτικός, βλέποντάς το να κείτεται μπροστά μου λυμένο επάνω στο νάιλον που ήταν τυλιγμένο.
Άς τα πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή.
H ρητή εντολή που είχα απο τον κάτοχο ήταν ότι έκανα να μη "ξέφευγε" σε σχέση με την αρχική σχεδίαση και να έμενα σε φάση αναπαλαίωσης...
Οπότε ούτε φαντεζί γυαλιστερά εξαρτήματα και βίδες, ούτε τίποτα. Όλα μαμά και εργοστασιακά.
Το όπλο στην κατάσταση που το παρέλαβα!
Απο μακριά δε φαίνεται και τόσο χάλια...ε?
Και όσο πλησιάζουμε πιο κοντά και αρχίζουμε να να το λύνουμε!
Αρχίζουμε να διακρίνουμε το εύρος της διάβρωσης και της φθοράς απο το χρόνο και τη σκουριά.
Τα πάντα φρακαρισμένα και ακίνητα.
Τα εξαρτήματα που το απαρτίζουν.
Σκουριά, λάσπη, ξεραμένα γράσα, όλα σε υπερβολικό βαθμό.
Ακόμα και το κοντάκι, είχε περάσει μπόλικες κακουχίες.
Σκουριά και στην πιο μικρή βίδα.
Όλα, μα όλα έπρεπε να λυθούν, μέχρι και το παραμικρό ελατήριο, μέχρι και τον παραμικρό πίρο. Να γυαλιστούν αν χρειάζεται, να φύγει η σκουριά, να βαφτούν και να γίνουν ξανά λειτουργικά.
Ξεκινάμε απο τα χοντρά κομμάτια...
Τα μπράτσα όπλισης.
Τα sears της σκανδάλης, τρία παρακαλώ. Τα αντίστοιχα diana της ανάλογης ηλικίας, έχουν ένα άγκιστρο μόνο για τη σκανδάλη.
Η "εντολή" που είχα επίσης απο τον κάτοχο, ήταν όλα να είναι λειτουργικά.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχα, όσο και αν δε του φαίνεται, ήταν το κλεισιοσκόπιο των σκοπευτικών, το οποίο ήταν φρακαρισμένο και δε κουνιόταν ρούπι.
Μετά απο τρείς-τέσσερις μέρες εμβαπτισμό στο λάδι και το αντισκωριακό, δυστυχώς εξακολουθούσε να μη κινείται.
Τότε είπα να λάβω δραστικά μέτρα. Αφού το επεξεργάστηκα για το αν έχει εξαρτήματα που θα μπορούσαν να λιώσουν, πήρα το φλόγιστρο και το έκαψα. Και μάλιστα το έκαψα καλά!
Ώ του θαύματος όταν κρύωσε απο μόνο του στον αέρα, προσπάθησα να το γυρίσω και ναί, δύσκολα και αργά, γύριζε!
Η εικόνα που αντίκρισα όταν το άνοιξα.
Όλα τα κομμάτια που το απαρτίζουν.
Πλήρως αποκατεστημένο σε φάση δοκιμής.
Εξαρτήματα γυαλισμένα και λαδωμένα ένα προς ένα, έτοιμα για βαφή!
Oil treatment.
Αυτό το εξάρτημα είναι μια γέφυρα που κρατάει επάνω στο θάλαμο τα μπράτσα όπλισης. Κάτω απο αυτή, σέρνεται το κυρίως μπράτσο, την ώρα που οπλίζουμε. Η τριβή μεταξύ των μετάλλων είχε δημιουργήσει έντονη φθορά.
Ένα κομμάτι teflon θα αποτρέψει στο μέλλον παρόμοιο φαινόμενο.
Κατα τη διάρκεια του λυσίματος, μια ευχάριστη λεπτομέρεια.
Σε κάνει να μπαίνεις λίγο στο μυαλό και τα συναισθήματα κάποιου πατέρα που έκανε δώρο στο γιό του το πρώτο του όπλο...
Τα αρχικά και η ημερομηνία χαραγμένα.
Όοοοολα έτοιμα, βαμμένα και παρατεταγμένα περιμένουν υπομονετικά!
Λεπτομέρεια του πιστονιού και της σύγχρονης τσιμούχας που αντικατέστησε την παλιά δερμάτινη.
Επίσης με αυτό τον τρόπο έγινε και μια μικρή αύξηση του αεροθαλάμου.
Η συναρμολόγηση ξεκινάει για τα πρώτα βαμμένα κομμάτια αρχίζουν να συναντούν το ένα το άλλο.
Η σκανδάλη ταρταρούγα.
Η μπίλια και το ελατήριο που ασφάλιζαν το περιστρεφόμενο κυλινδρικό εξάρτημα που φορτώνεις το βλήμα, έλειπαν.
Αντικαταστάθηκαν με καινούρια.
Συνεχίζοντας τη συναρμολόγηση η ικανοποίηση είναι πολύ μεγάλη, να βλέπεις τα καθαρά και βαμμένα κομμάτια να κουμπώνουν μεταξύ τους και να ξαναγεννιέται το όπλο.
Σε αυτό το σημείο εδώ, θα κάνω ένα flashback.
Κατα τη διάρκεια του λυσίματος των εξαρτημάτων, έπρεπε να λύσω τα πάντα και να καθαριστούν όλα.
Όμως λόγω της έντονης σκουριάς και διάβρωσης η μπροστά ακίδα του σκοπευτικού έσπασε!!
Κρύος ιδρώτας με έλουσε...
Τώρα τον "ήπιαμε" σκέφτηκα.
Άντε να βρείς τώρα ανταλλακτικό.
Προσπάθησα να το προσπεράσω και να μη με επηρεάσει και να ολοκληρώσω τις υπόλοιπες εργασίες αποκατάστασης του όπλου.
Και θα σκεφτόμουν στο τέλος τι θα έκανα με την ακίδα.
Οπότε τώρα το ξαναβρήκα μπροστά μου...
Το κενό στην κάννη με στοίχειωνε.
Το άφησα για καναδυό μέρες για να σκεφτώ ψύχραιμος.
Και τότε ήρθε η ιδέα!!!
Ένα παλιό σκεπευτικό θα γινόταν μετατροπή.
Αλλά ήθελε ιδιαίτερη προσοχή γιατί η ακίδα εκεί μπροστά έπρεπε να είναι κωνική κατα κάποιο τρόπο για να μπαίνει συρταρωτά και να είναι προσθαφαιρούμενη.
Το σκοπευτικό που χρησιμοποίησα.
Με το dremmel άρχισα να κόβω προσεκτικά.
Πολύ προσεκτικά.
Και μετά απο κάποιες ώρες...
Έτοιμο!
Βαμμένο και τοποθετημένο.
Και μάλιστα έβαλα και ένα προστατευτικό "τουνελάκι" απο bsa που ταίριαζε γάντι και που είχε χαθεί στην πάροδο των ετών.
Η δυσκολότερη και πιο χρονοβόρα εργασία που έκανα ποτέ είχε τελειώσει.
Το όπλο πλέον ολοκληρωμένο, πλήρως αποκατεστημένο και λειτουργικό στο 100%.
Η ικανοποίηση στο απόγειό της.
Ένα πανέμορφο όπλο, πολύ μπροστά απο την εποχή του και ποιοτικά και λειτουργικά.
Μακάρι να δώσει πολύ χαρά στον επόμενο κληρονόμο του και να ζήσει στιγμές ανάλογες με του πατέρα του.
Άντε γειά μας!
Falke 90 αναπαλαίωση.