Webley tomahawk (η αναγέννηση).

[diana350magnum]

Η αλήθεια είναι, πως εδώ και αρκετά χρόνια, έχω πάρει «διαζύγιο» με τα όπλα ελατηρίου. Καλά χρυσά και άγια, αλλά δε με καλύπτουν στο είδος της σκοποβολής που μου αρέσει να επιδίδομαι. Ίσως έχω βολευτεί, ίσως δε θέλω να ταλαιπωρούμαι, ίσως απλά άλλαξα σελίδα στη ζωή μου και εξελίχθηκα...

Όμως κακά τα ψέματα, τα ελατήρια αποπνέουν μια μαγεία, μια έντονη νοσταλγία. Καθώς όλοι ξεκινήσαμε από αυτά και έχουμε πάμπολλες ιστορίες από τα παιδικά μας χρόνια να θυμόμαστε. Τα πρώτα μας κυνήγια, οι περιπέτειες, οι «κόντρες» και τα στοιχήματα με τα φιλαράκια μας. Οι πρώτες προσπάθειες για να τα βελτιώσουμε αλλά να βελτιωθούμε και εμείς μέσω αυτών. Στιγμές ανέμελες, παιδικές, αθώες, αναλείωτες στο χρόνο.

Το συγκεκριμένο αεροβόλο δεν έχει κάποια ιδιαίτερη αξία σαν όπλο, ούτε περγαμηνές έχει, ούτε προέρχεται από κάποιο σπουδαίο εργοστάσιο στην Ευρώπη. Έχει όμως μια ενδιαφέρουσα, αν και σύντομη πορεία να αφηγηθεί...

Η αρχή έγινε όταν κάποιος αεροβολάς, δεινός σκοπευτής μεν, αλλά όχι και τόσο ικανός με τα κατσαβίδια δε, θέλησε να πάρει ένα φθηνό αλλά τίμιο τουφέκι για να αποκτήσει μια κάποια εξοικείωση με τα λύσε δέσε και τις επισκευές. Ξεκίνησε τη ζωή του δηλαδή σαν πειραματόζωο...

Ο στόχος επετεύχθη θα λέγαμε. Ο αεροβολάς έμαθε να το ανοίγει και να το κλείνει. Να το γρασάρει και να το μαστροχαλάει. Όμως δυστυχώς, η αδυναμία του για καλές βολές και σωστή συμπεριφορά, αργά η γρήγορα, θα το καθιστούσε ανίκανο να παραμείνει στον γεμάτο με γαλαζοαίματα κατασκευάσματα οπλοβαστό του...

Με περισσή απέχθεια εκδιώχθηκε απο το σπίτι του φτασμένου αεροβολά, σαν κάποιος άσωτος υιός και ήρθε τελικά στα χέρια μου σαν δώρο.
Το σχήμα του ντελικάτο, όμορφο, με καλό ζύγισμα και ωραίο ξύλο στο κοντάκι του. Εντάξει, σκοπευτικά δεν το είχε, βροντούσε πολύ και κλωτσούσε σα μουλάρι. Η σκανδάλη κάκιστη και στο στόχο δεν τα πήγαινε καλά. Αλλά αυτό το σχήμα του...

Η πρώτη σκέψη ήταν να του αλλάξω κάννη. Να βάλω μια 5,5 που θα ήταν πιο κοντά στο χαρακτήρα του. Η μαμά κάννη κόπηκε σύριζα με το μπλόκ, με σκοπό να ξετρυπηθεί το τελευταίο και να μείνει η τρύπα στο κέντρο. Όμως η τύχη, η ατυχία καλύτερα, οδήγησε σε σωρεία λαθών. Με αποτέλεσμα ναι μεν η κάννη να αφαιρεθεί, αλλά το μπλόκ να μείνει σε κακά χάλια. Θα μπορούσα να τοποθετήσω την νέα κάννη, αλλά το αισθητικό αποτέλεσμα θα ήταν πολύ άσχημο.

Η αναπαλαίωση συνεχώς έπαιρνε παράταση και το έρμο το τουφέκι παρατημένο σε μια ντουλάπα, είχε γεμίσει σκόνη και σκουριά. Περιστασιακά το έπαιρνα στα χέρια μου, το ξεσκόνιζα, το επώμιζα και του υποσχόμουν πως κάποια στιγμή θα το περιποιούμουν όπως του άξιζε.

Πριν από λίγους μήνες χαζεύοντας διάφορα βίντεο στο internet, έπεσα σε ένα γνώριμο σχήμα. Τι όμορφο τουφέκι, μονολόγισα... Μα αυτό δεν είναι το...Η διάθεση επέστρεψε αυτοστιγμής και αποφάσισα πως επιτέλους είχε έρθει η στιγμή για ριζικές αλλαγές...

Το μπλόκ ήταν το Α και το Ω.
Από αυτό θα εξαρτιόταν όλη η πορεία του όπλου.  Έπρεπε να πάρω μια σημαντική απόφαση. Ή θα προσπαθούσα να συμμαζέψω το παλιό, ή θα έκανα ένα καινούριο από την αρχή και θα τοποθετούσα εκεί μια νέα κάννη. Ημίμετρα δεν χωρούσαν στο project και έτσι ξεκίνησα σχεδιάζοντας το νέο μπλοκ από το λευκό χαρτί, βασιζόμενος βέβαια στο εργοστασιακό. Μάλιστα έκανα και κάποιες μικροδιορθώσεις στις διαστάσεις ώστε να μειώσω τις ανοχές που είχαν τα διάφορα εξαρτήματα που κούμπωναν επάνω. Η εμπειρία μου σε παρόμοια εργασία μηδαμινή, αλλά το πάθος και η όρεξη μεγάλη. Ήξερα πως απαιτείται ιδιαίτερη ακρίβεια για την συγκεκριμένη εργασία, καθώς έστω και μερικά δέκατα λάθος να γινόταν οι τρύπες, δε θα κεντραριζόταν ούτε ο κεντρικός πίρος, ούτε το transfer port, αλλά ούτε και θα κλείδωνε σωστά...


Μετά το σχέδιο, σειρά είχε το υλικό. Ζορίστηκα λίγο είναι η αλήθεια να βρω κομμάτι κοντά στις διαστάσεις που ήθελα, αλλά τελικά βρήκα σε ένα "σκραπατζίδικο" και αγόρασα τρία κομμάτια μασίφ σίδερο.


Το πρώτο μπλόκ μετά από καμιά 15αριά ώρες πάνω στη φρέζα, ήταν πλέον γεγονός. Προσεκτικό σημάδεμα για την κεντρική τρύπα. Μέτρημα, ξετρύπημα, δοκιμή και η καταστροφή... Όλη η δουλειά πήγε τζάμπα από ένα λάθος και μόνο. Για ελάχιστα δέκατα όλο το μπλοκ καθόταν πιο μπροστά και η κάννη δε θα στεγανοποιούσε με τίποτα. Εκτός των άλλων αν με κάποιο τρόπο κατάφερνα να μειώσω το κενό της κάννης με το transfer, δε θα μπορούσα με τίποτα να διορθώσω το λάθος τρόπο που θα έκλεινε.
Περιθώρια για κλάματα δεν υπήρχαν, ξανά επι το έργο. Το δεύτερο μπλόκ αρκετές εργατόωρες μετά, πιο μελετημένο και πιο προσεκτικά κατασκευασμένο, έκατσε τέλεια!! Οι μικρές καινοτομίες επίσης είναι πως η στήριξη της κάννης σε αυτό γίνεται με δύο βίδες. Απλά και εύκολα, ξεβιδώνεις τις βίδες και αλλάζεις την κάννη με κάποια άλλη. Επίσης η βιδούλα που έχει τοποθετηθεί στον πείρο του μπράτσου όπλισης, έχει κάνει και εκείνη ακόμα πιο εύκολη τη διαδικασία του λυσίματος.
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και η αρχή ήδη είχε γίνει!! Αυτό μου έδωσε τεράστια χαρά και κουράγιο για να συνεχίσω.

Φωτογραφίες απο το καινούριο μπλόκ σε σχέση με το παλιό.





H κάννη.
Ωραία, το μπλόκ ήταν πλέον έτοιμο να υποδεχθεί την κάννη. Αλλά τι κάννη βάζουμε?  Αν αγόραζα μια καινούρια για να τοποθετήσω, το κόστος θα ανέβαινε πολύ και από την αρχή είχε μπεί ένα λογικό χρηματικό όριο. Τη λύση ήρθε να δώσει ο πολύ καλός φίλος Στέλιος Μπαρακούντα που ανταποκρίθηκε άμεσα και μου παραχώρησε μια παλιά 5,5άρα Weihrauch.
Ήταν ελαφρώς μηχανουργημένη, αλλά δε μου άρεσε η προηγούμενη δουλειά. Οπότε ξαναδουλεύτηκε και έγινε νέο σπείρωμα ½ unf. Πίσω τορνιρίστηκε με ιδιαίτερη προσοχή και ακρίβεια. Τελικά ήρθε και τοποθετήθηκε στο μπλόκ σαν να ήταν φτιαγμένα το ένα για το άλλο.

Το παλιό σπείρωμα

Η παλιά κορώνα.

Το νέο σπείρωμα.

Και η νέα κορώνα.

Τορνίρισμα της κάννης.




Και η εφαρμογή της.


Για την επιλογή με το τι θα "ντύσω" την κάννη, άλλαξα τρία σχέδια και τρείς γνώμες.
Πρώτα είχα βάλει ένα χιτώνιο και στην άκρη μουγκανωτήρι.

Στη συνέχεια άλλαξα γνώμη και έβαλα ένα shroud.

Και τέλος κατέληξα σε ένα συνδυασμό αυτών. Και βγήκε ένα shroud-μουγκανωτήρι.


Το πιστόνι.
Υπέστη πολλές και σοβαρές μετατροπές. Κατ 'αρχήν για να μειωθεί η αδράνεια, του έκανα μια ελαφριά δίαιτα. Το τορνίρισα εξωτερικά σε διάφορα σημεία, αλλά και εσωτερικά κατά ένα χιλιοστό και τοποθέτησα ένα φύλλο Teflon που αγκάλιαζε το ελατήριο και δε το άφηνε να έρχεται σε επαφή με τα τοιχώματα του πιστονιού.
Έγινε buttoning με δαχτυλίδια μπροστά και πίσω και έγινε και μια ελαφριά μετατροπή στο σημείο που κουμπώνει η τσιμούχα. Όπου και τοποθέτησα μια τσιμούχα από ecopur, με αρκετά έντονο χείλος.





H σκανδάλη.
Πολύ σκέψη και μελέτη έπεσε στη σκανδάλη, μιας και είχε έντονο πρόβλημα. Λύθηκε όλη και μελετήθηκε η όλη λειτουργία της. Γυαλίστηκαν όλα τα κομμάτια της, καταργήθηκαν κάποιες βίδες της, και κάποια κομμάτια της τροποποιήθηκαν. Επίσης μπήκαν και δύο νέες βίδες που αλλάζουν την όλη της λειτουργία. Τέλος αλλάχτηκαν τα ελατήριά της με άλλα μαλακότερα, γρασσαρίστηκε επιμελώς και συναρμολογήθηκε. Η λειτουργία της πλέον δε θυμίζει σε τίποτα την παλιά κακή σκανδάλη.


Κάποια στιγμή διαπίστωσα πως σε κάποιο συγκεκριμένο sear αν ασκηθεί μια προφόρτιση, βελτιώνεται η λειτουργία όλης της σκανδάλης. Εδώ δοκιμαστικά με μια βίδα.

Αργότερα με μια κοντή σκουλικόβιδα.



Το ελατήριο παρέμεινε το μαμά, μιας και ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και είχε λίγες βολές στο ενεργητικό του.
Οι οδηγοί έγιναν από λευκό delrin, αρκετά σφικτοί στο ελατήριο.



Ο πίσω διαμορφώθηκε καταλλήλως ώστε να πατάει στο ρουλεμάν που τοποθετήθηκε και δυστυχώς λόγο περιορισμού χώρου αντί για ρουλεμάν με μπίλιες έβαλα με "μακαρόνια".



Το top hut έγινε τύπου σάντουιτς με δύο ροδέλες, μια μπροστά και μια πίσω, ώστε να δημιουργείται κάτι σαν ρουλεμάν και εκεί.


Οι βίδες αλλάχθηκαν όλες με ανοξείδωτες. Οι τρύπες του κοντακιού διευρύνθηκαν και εκεί μπήκαν χειροποίητες ταπούλες που εκεί φωλιάζουν οι βίδες. Αυτό έχει διπλό ρόλο. Να κεντράρονται οι βίδες, να μη μετακινείται το όπλο από τη θέση του, αλλά και να γεμίζει όμορφα τις τρύπες του κοντακιού. Oι βίδες για να είναι όμορφες αισθητικά, έκατσαν στον τόρνο και μίκρυνε το κεφάλι τους σε διάμετρο, ώστε να μη δείχνουν πολύ μεγάλες και παράταιρες.



Ο κύλινδρος του όπλου , το μπράτσο όπλισης και το μπλόκ ήταν σε κακά χάλια. Η σκουριά ήταν αρκετά προχωρημένη και μετά απο σκέψη επέλεξα τη λύση της επιχρωμίωσης. Λύση οικονομική, με μεγάλη αντοχή και μια διαφορετική άποψη στην αισθητική. Το αποτέλεσμα καθαρά υποκειμενικό. Ή το λατρεύεις ή το μισείς.
Φωτογραφίες απο τα σκουριασμένα κομμάτια.



Επίσης η ασφάλεια χτυπημένη απο κάποιο παλιό πέσιμο.



Το αποτέλεσμα μετά την επιχρωμίωση.


Η ασφάλεια επισκευασμένη με το χέρι και μετά απο πολύ γυαλόχαρτο. Εδώ επιχρωμιωμένη.


Το κοντάκι, αφού περάστηκε με διαβρωτικό και αφαιρέθηκε το εργοστασιακό βερνίκι, τρίφτηκε με 80άρι γυαλόχαρτο. Το χρώμα σιγά σιγά βγήκε και εμφανίστηκε μια πολύ όμορφη καρυδιά. Στη συνέχεια σταδιακά τρίφτηκε με 120, 180,240, 320, 400, 600 κτλ κτλ μέχρι το 1200άρι.
Όταν έγινε λείο και ομοιόμορφο σαν μάρμαρο τότε ξεκίνησε με λινέλαιο. Εν αλλάξ με ρίζα αλκανέτ κόκκινο και άχρωμο. Η μάρκα που επέλεξα ήταν η Εγγλέζικη ccl.
Εδώ να ευχαριστήσω τις πληροφορίες απ' όλους τους φίλους που τις μοιράστηκαν μαζί μου απλόχερα. Πραγματικά μετά τη μικρή επαφή που είχα με τις ξυλοεργασίες, διαπίστωσα πως είναι κάτι που θέλει πολύ δουλειά και πολύ μεράκι. Επίσης πλέον, βλέπω με άλλο μάτι τις τιμές των καλών χειροποίητων κοντακιών και δε βιάζομαι να τις αποκαλέσω ακριβές.


Ο πίρος του μπράτσου όπλισης έγινε από βέργα ψαροτούφεκου. Mε ιδιαίτερη προσοχή έκανα τη μια πλευρά 1 δεκατάκι μικρότερη διάμετρο σε σχέση με την άλλη, ώστε να μπορεί μόνο από τη μια πλευρά να μπεί και να σφηνώνει όσο προχωράει. Ο άλλος πίρος έγινε από παλιό τρυπάνι.


Ένα απο τα προβλήματα που είχε το όπλο ήταν η πολύ μεγάλη δυσκολία στο κλείσιμο και άνοιγμα της κάννης. Το πρόβλημα λύθηκε όταν κόντινα το πολύ σκληρό ελατήριο της μαμάς του, και συμπληρωματικά έβαλα και ένα ακόμα μικρότερο και μαλακότερο απο πίσω.


Το transfer port, βάσει του μεγάλου όγκου του αεροθαλάμου του, επαναπροσδιορίστηκε από τα 3 (!)  χιλιοστά, στα 3,5.
Τίποτα δεν έμεινε στην τύχη, όλα τα εξαρτήματα που κινούνται και έρχονται σε επαφή, επιθεωρήθηκαν, λειάνθηκαν και βελτιώθηκαν.
Εδώ μια δοκιμαστική συναρμολόγηση κατα την πορεία του όπλου.


Για το κερασάκι στην τούρτα αλλά και για προσωπική αναζήτηση, σκέφτηκα να τοποθετήσω και ένα "μειωτήρα ανάκρουσης". Ένα εξάρτημα που το χρησιμοποιούν πολύ σε ισχυρά πυροβόλα όπλα.
Η αποτελεσματικότητά του, είναι αμφιλεγόμενη. Εγώ θα πω πως μια μικρή διαφορά την ένιωσα. Ίσως να είναι και ιδέα μου τι να πω.
Υπάρχει στο εμπόριο σε διάφορα μεγέθη, σχέδια και τιμές. Εγώ επέλεξα να το φτιάξω μόνος μου.
Το σχέδιο και ο συνδυασμός των εξαρτημάτων είναι επτασφράγιστο μυστικό!  :P

http://www.bing.com/images/search?q=recoil+reducer+images&qpvt=recoil+reducer+images&FORM=IGRE#view=detail&id=4ACA24DCAFD9B40D53813EBD2BB43B30D8ACF48E&selectedIndex=12

Για την τοποθέτηση έκανα μια τρύπα στο κοντάκι Φ18 και βάθους 15 εκατοστών. Όσες ακριβώς και οι διαστάσεις του recoil reducer.



Αφού μετά απο ατελείωτες ώρες συναρμολόγισης, μελέτης, εργασίας και ξενυχτιού, τελικά όλα φάνηκε να πηγαίνουν καλά, ήρθε και η ώρα να δούμε τι κάνει στο στόχο...

Δοκιμή με τα expess τα οποία αν και στον ταχογράφο έγραφαν πολύ καλά, στο χαρτί πήγαν χάλια. Δε μπορούσα να τα συγκεντρώσω με τίποτα και ήταν απρόβλεπτα.

Ταχογράφιση.
Jsb 14,3
1)   802
2)   805
3)   800
4)   805
5)   801

Δοκιμή με τα 15,9.
Τα 16άρια τα πήγαν αρκετά καλά αλλά μου έκαναν κάπου κάπου κάποια flyers...

Ταχογράφιση.
Jsb 15,9
1)   755
2)   750
3)   751
4)   756
5)   751

Δοκιμή με τα 18άρια.
Tα βαριά, έμπαιναν πολύ ωραία στην κάννη και έδειξαν στον ταχογράφο πολύ καλό consistency. Πήγαν ίσως καλύτερα απ' όλα τα υπόλοιπα σφαιράκια, δεν είχαν καθόλου flyers και κονταροχτυπήθηκαν για τη νίκη με τα Ftt.

Ταχογράφιση.
Jsb 18,1
1)   702
2)   705
3)   701
4)   700
5)   702

Δοκιμή με τα PCP2
Τα pcp 2 με απογοήτευσαν Και σε αυτό το όπλο και απέδειξαν πως δε γκρουπάρουν πολύ καλά πουθενά. Το μόνο καλό αλλά όχι το ζητούμενο, είναι πως έδωσαν πολύ καλές και υψηλές ταχύτητες στο chrony...

Ταχογράφιση.
PCP2  14,5
1)   810
2)   812
3)   816
4)   805
5)   809

Δοκιμή με τα FTT.
Τα ftt παραδοσιακά πάνε πολύ καλά στις weihrauch κάννες και εδώ συνέβη το ίδιο. Πολύ καλές συγκεντρώσεις στο χαρτί. Κάποια έμπαιναν λίγο πιο χαλαρά και κάποια πιο σφιχτά στην κάννη και αυτός ίσως ήταν και ο λόγος του όχι και τόσο καλού consistency. Επίσης σε σχέση με τα περίπου ίδιου βάρους 16jsb, μου έκοβαν λίγο δύναμη.

Ταχογράφιση.    
FTT  14,6
1)   790
2)   792
3)   789
4)   785
5)   782


Σαν γενική εικόνα μπορούμε να πούμε πως το όπλο τα πήγε αρκετά καλά στο στόχο και πως έχει μια αρκετά καλή γκάμα σφαιριδίων που μπορεί να ρίξει.
Επίσης ένα συμπέρασμα που έβγαλα από τις ταχογραφήσεις είναι πως εφόσων με τα πιο βαριά σφαιράκια η δύναμη πέφτει, τότε μάλλον από άποψη σεταρίματος, έγινε καλή δουλειά. Προφανώς αν υπήρχε παραπάνω ελατήριο από το αναγκαίο, τότε με τα βαρύτερα σφαιράκια θα ανέβαζε ισχύ.

Κλείνοντας, μερικές φωτό με το όπλο τελειωμένο με μια ελαφριά και μικρή διοπτρούλα 4Χ32, που κάνει τη σκοποβολή μικρών αποστάσεων απόλαυση!




Επίσης ένα μικρό βίντεο με την όλη λειτουργία του όπλου, που κάποιοι καλοί φίλοι το είδαν μερικές μέρες νωρίτερα.

Επίλογος...
Στο τέλος της ημέρας και αφού τελείωσα της σκοποβολή μου, το πήρα στα χέρια και το σκούπισα με ένα πανάκι για να φύγουν οι δαχτυλιές. Ήρεμος πλέον, το χάζεψα λιγάκι, καθώς ο ήλιος αντανακλούσε και γυάλιζε επάνω στα επιχρωμιωμένα του μέρη. Το τοποθέτησα στη θήκη του και λίγο πριν κλείσω το φερμουάρ της θήκης, σα να μου φάνηκε πως μου χαμογέλασε στα πεταχτά, ευτυχισμένο. Πλέον δεν ήταν ο άσωτος υιός και είχε ένα νέο σπιτικό που θα του συμπεριφερόταν όπως έπρεπε...


Άντε γειά μας!!




 
 

[gatos]

Γιώργο, παρόλο που είχα πάρει μια ιδέα...  ;),  μόλις είδα αυτό το ποστ, ανατρίχιασα...  :o

Χωρίς να θέλω να αδικήσω κανέναν, δεν θυμάμαι να έχω δει πιο καλή και ολοκληρωμένη δουλειά... :)

Φίλε, απλά υποκλίνομαι...

[giorgos]

Παλι καλα που εχεις παρει ''διαζυγιο'' με τα ελατηρια, οτι και να πουμε ειναι λιγο,  :o :o :o :o :o

[Piperman]

Γιώργη φίλε μου σε πήρα και τηλέφωνο μόλις διάβασα το post,
τα συγχαρητήρια είναι λίγα,όπλο από άλλο πλανήτη  :o
Η παρουσίαση σου δε (άψογη όπως πάντα) είναι κόσμημα για το φόρουμ
και πλέον προσβάσιμη και από τους επισκέπτες...  :)

[mikesf]

Φίλε είσαι μεγάλος μάστορας... Έυγε!

[tassos]

     Τι  να πεί  κανείς  φίλε Γιώργο   για  την απίστευτη δουλειά που έκανες.  Δεν μιλάμε για βελτίωση  ή  μετατροπή  , μιλάμε  για ανακατασκευή  εργοστασιακού επιπέδου.
    Ποιότητα , δύναμη , ακρίβεια , αυτονομία   και αξιοπιστία ...  τί άλλο μπορεί να θέλει κανείς αεροβολάς από τη ζωή του.

    Πάντως μέχρι τώρα  δεν πίστευα οτι τα αεροβόλα , η σκοποβολή  και τα όπλα μπορούν να μας κάνουν ποιητές .

    ''    Στο τέλος της ημέρας και αφού τελείωσα της σκοποβολή μου, το πήρα στα χέρια και το σκούπισα με ένα πανάκι για να φύγουν οι δαχτυλιές. Ήρεμος πλέον, το χάζεψα λιγάκι, καθώς ο ήλιος αντανακλούσε και γυάλιζε επάνω στα επιχρωμιωμένα του μέρη. Το τοποθέτησα στη θήκη του και λίγο πριν κλείσω το φερμουάρ της θήκης, σα να μου φάνηκε πως μου χαμογέλασε στα πεταχτά, ευτυχισμένο. Πλέον δεν ήταν ο άσωτος υιός και είχε ένα νέο σπιτικό που θα του συμπεριφερόταν όπως έπρεπε...   ''


   8) 8)  


   Εύγε .

[Alex_Nos]

Απιστευτη δουλεια! Πολλα μπραβο!!!

[xaris78]

Το βλεπεις και μενεις αφωνος :o
Τελεια κατασκευη, τελεια παρουσιαση.
Γιωργο εισαι καλλιτεχνης!!!!!

[map31]

 :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o

Τι να πει κανεις !!!!!!!!!


Γιωργο RESPECT !!!!!

[michael1969]

Μπραβο τρομερη δουλεια δεν εχω ξαναδει τετοια ανακατασκευή.

[psampa]

Απίστευτη δουλειά και μεράκι και δεξιοτεχνία και και και ...
Μπράβο ! Chapeau που λένε και οι γάλλοι  

Στάλθηκε από το Nexus 7 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[drakos]

Πολύ οπλαρα !  !  ! Αλλα και πολύ καλη δουλεια απ΄το Γιωργο   ;)

[Lionheart]

[kostas100]

Γιωργο αυτο που εκανες ειναι κατι μοναδικο..
Σου αξιζουν ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ...
Νομιζω ξεπερασες τον εαυτο σου με την αναγεννηση αυτου του υπεροχου αεροβολου.
Εκτος απο τεχνογνωσια χρειαζεται υπομονη και επιμονη..
Φιλε τα εχεις ολα..
Μπραβο σου......
Νομιζω οτι το αποτελεσμα σε δικαιωσε και σε επιβραβευει απο μονο του !!!!!!

Υ.Γ
Σημερα ειχα την τυχη να ριξω με ενα Webley Patriot...

[hunter69gr]

Εξαιρετικό το αποτέλεσμα.......μπράβο.